«Πάτερ μου, με όλα αυτά που γίνονται, πιά στάση να κρατήσω;»

Θα σου πω μονάχα λίγες μου σκέψεις, που σίγουρα είναι και δικές σου σκέψεις.

Πολύς ο ντόρος ετούτες τις ημέρες για τις μάσκες, τις θεωρίες συνομωσίας, την σιωπή της Εκκλησίας εμπρός στον διωγμό που πιστεύουμε ότι εκείνη δέχεται, την παθητική στάση της Ιεραρχίας στην Ελλάδα, γεμίσαμε ζηλωτές, ομολογητές, νεομάρτυρες, οσιομάρτυρες του πληκτρολογίου, μας καλούν σε επανάσταση, αντίδραση, μαρτύριο, στα όπλα, στα λάβαρα, στις επάλξεις!

Δεν σου κρύβω αγαπητέ μου, πως κι εγώ τις ίδιες σκέψεις κάνω, τις ίδιες αγωνίες μαζί σου έχω, τις ίδιες ανασφάλειες, τον ίδιο ψεύτικο ζηλωτισμό επιδεικνύω, με λόγια παχιά, μεγαλοστομίες, φανφάρες, κατακρίνοντας εσένα, τους άλλους, τον κόσμο ολάκερο, ώς πρόβατα, δειλούς, μικρούς, λιπόψυχους, φοβιτσιάρηδες, ποταπούς, πουλημένους!

Ποιός; Εγώ! Ο ιντερνετικός ”Χριστιανός”!

Ξαφνικά, μου ήρθε μια σκέψη…

Όλες αυτές μου τις απορίες, να τις εκμυστηρευθώ στον πνευματικό μου!

Του έγραψα λοιπόν, ένα σύντομο μήνυμα στο viber…

”Πάτερ μου, με όλα αυτά που γίνονται, πιά στάση να κρατήσω;”

Και σε λίγα λεπτά, έλαβα την απάντηση…

”Υπακοή στην Εκκλησία”

Δεν ξέρω αν το σκέφτηκες. Στο συνιστώ να το πράξης σήμερα κιόλας. Κι αν δεν έχεις πνευματικό, προσευχήσου με ταπείνωση κι αγάπη, και κάποιον θα σου στείλει ο Κύριος!

Και κάνε του την ίδια ερώτηση…

Να δείς πόσο γρήγορα κι ακοπίαστα θα γαληνέψεις και θα αναπαυτεί η ψυχούλα σου!

Σήμερα, έκανα κι άλλη μια σκέψη και είπα…

Άν τώρα κιόλας, απόψε το βράδυ, έρθει ο Κύριος και σου πεί…

”Κυριάκο παιδί μου, ώς εδώ ήταν η πορεία σου στην ματαιότητα. Ήρθα να πάρω την ψυχή σου. Ακολούθα με, είσαι έτοιμος;”

Τι θα Του απολογηθώ τότε, καθώς φυσικά και δεν είμαι έτοιμος.

Ότι Χριστέ μου, αντί να μετανοήσω, να προσευχηθώ, να ταπεινωθώ, να εξομολογηθώ, να κοινωνήσω των Αχράντων Σου και Ζωοποιών Μυστηρίων, να εκκλησιάζομαι τακτικά, να μελετώ και να εφαρμόζω στην πράξη τον λόγο Σου, εγώ ασχολούμαι με μάσκες, αντισηπτικά, κατακρίνω, σχολιάζω, καταδικάζω, καταλαλώ, μισώ, και καταξεσκίζω με τα κοφτερά μου δόντια, τις σάρκες των αδελφών μου;

Γιατί πολύ απλά, δεν κάνω υπακοή στην Εκκλησία Σου;

Τουτέστιν, δεν κάνω υπακοή σε Σένα;

Και γνωρίζεις πολύ καλά Εσύ, πότε κι αν θα επέμβεις για να διορθώσεις το κακό.

Σου πήρα την θέση Κύριε!

Έκατσα στον θρόνο Σου Δέσποτα!

Και μετουσιώθηκα χωρίς ευλογία, σε μέγα κριτή και δικαστή της οικουμένης!

Ακόμη κι Εσένα τώρα θα σε κρίνω, γιατί δεν τα κάνεις σωστά τα πράγματα!

Ακούς;

Αυτά τα λίγα για σήμερα…

Ρώτα τον διακριτικό πνευματικό σου, και κάμε ότι σου πεί!

Θα έχει την απόλυτη ευθύνη, καθώς και η δική σου η ψυχή, κρέμεται στο πετραχήλι του!

Κι εσύ, θα επιστρέψεις ήρεμος, ατάραχος, κι απαθής, στην Αγία Αμεριμνησία!

Κι ότι θέλει Εκείνος…

Άλλωστε, μας το είπε…δεν μας το είπε;

“Kαί πάσαν τήν ζωήν ἡμῶν, Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα;”

Γιατί χολοσκάς λοιπόν;

Άν θέλει να σωθούμε, θα σωθούμε.

Άν επιθυμεί να απωλεσθούμε , θα απωλεσθούμε!

Άν μας αξιώσει να μαρτυρήσουμε, θα μαρτυρήσουμε!

Το Έλεός Του επιζητούμε!

Άς Του δώσουμε χώρο και ερέθισμα, μέσα από την αλλαγή της πορείας μας, να μιλάει Εκείνος μέσα από εμάς, και μόνον Εκείνος!

Εμείς…

Σιωπή, προσευχή, κι υπακοή!

Και προπάντων, να καλλιεργήσουμε την μέγιστη των αρετών.

Λέγεται ΔΙΑΚΡΙΣΗ!

Και ταυτόχρονα, να ετοιμαζώμεθα, μήν και κινήσει απόψε το βράδυ, κι έρθει να μας πάρει!

Γιατί τότε;

Αλλοίμονό μας!

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΔΟΣΑΡΑΣ

Πηγή: https://www.facebook.com/kyriakos.dosaras/posts/3122074714577626, Kyriakos Dosaras, ‘ΚΥΡΙΑΚΟ… ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ;”

προηγούμενο
επόμενο

Facebook Comments