09/19/2023
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
…Στη Φρυγία, ο ηγεμόνας Διονύσιος υπέβαλε τον Τρόφιμο σε νέα βασανιστήρια και ύστερα τον έκλεισε στη φυλακή, για να βασανιστεί επί μακρόν με χειρότερα μαρτύρια. Τότε ένας επιφανής πολίτης και κρυπτοχριστιανός, ο Δορυμέδων, ερχόταν στη φυλακή και μεριμνούσε για τον μάρτυρα Τρόφιμο. Όμως ο τύραννος το πληροφορήθηκε και υπέβαλε αμφότερους σε παρόμοια βασανιστήρια. Στο τέλος τους έριξε βορά στα άγρια θηρία, αλλά εκείνα ημέρεψαν και ούτε που τους άγγιξαν. Ο Δορυμέδων φώναξε στην πεινασμένη αρκούδα και τραβούσε τα αυτιά της για να την προκαλέσει· παρ’ όλα αυτά η άγρια αρκούδα γινόταν όλο και πιο ήμερη. Τελική διαταγή του τυράννου ήταν ν’ αποκεφαλιστούν διά ξίφους οι άγιοι μάρτυρες Τρόφιμος και Δορυμέδων. Έτσι ανήλθαν οι ψυχές τους στον ουρανό, όπου τώρα βασιλεύουν.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Σεπτέμβριος, εκδ. Άθως, σ. 174-175) http://prologue.orthodox.cn/September19.htm
Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
Όταν η ζωή είναι γεμάτη από προβλήματα, οι άνθρωποι έχουν την αίσθηση ότι η κατάρα και ο θυμός του Θεού έχει έρθει πάνω τους. Αλλά όταν έχουν περάσει αυτές οι δοκιμασίες, θα δουν ότι η θαυμάσια πρόνοια του Θεού τούς προστατεύει σε κάθε λεπτομέρεια και σε όλες τις πτυχές της ύπαρξής τους.
Χιλιάδες χρόνια εμπειρίας, που μεταδίδονται από γενιά σε γενιά, μας λένε ότι όταν ο Πανάγαθος Θεός βλέπει πίστη στην ψυχή των ανθρώπων που αγωνίζονται για χάρη του, όπως έκανε στην περίπτωση του Ιώβ, τους οδηγεί σε βάθη και ύψη που είναι απρόσιτα για τους άλλους.
Όσο πιο πλήρης και ισχυρή είναι η αγάπη και η εμπιστοσύνη των ανθρώπων στο Θεό, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το μέτρο της δοκιμασίας τους και η πληρότητα της εμπειρίας τους, η οποία μπορεί να φτάσει σε πολύ μεγάλα ύψη. Τότε γίνεται φανερό ότι έχουν φτάσει σε όρια, πέρα από τα οποία ένα ανθρώπινο άτομο δεν μπορεί να περάσει.
***
Πού είναι λοιπόν η πρόνοια που απλώνεται μέχρι και τα πιο ταπεινά πράγματα και που φροντίζει και για τα πιο ελάχιστα; Όλοι πνιγόμαστε ασφυκτικά από το θέαμα του αχαλίνωτου οργίου του κακού στον κόσμο.
Ο ίδιος ο Χριστός μας διαβεβαιώνει πως ο Θεός προνοεί στοργικά για όλη την κτίση και ότι δεν λησμονεί ούτε ένα μικρό πουλάκι τ’ουρανού, ότι φροντίζει και για τον καλλωπισμό των αγριόκρινων, για τους ανθρώπους μάλιστα η πρόνοιά Του είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη, σε βαθμό ώστε «ημών και αι τρίχες της κεφαλής πάσαι ηριθμημέναι εισί» (Ματθ. ι’ 30).
Ο Θεός ποτέ δεν μας εγκαταλείπει πραγματικά. Είναι Άπειρος, Ατελεύτητος και πανταχού Παρών, άρα είμαστε συνέχεια μέσα στο νού και στην αγκαλιά Του. Μονάχα κάποτε-κάποτε σιωπά, αλλά ποτέ δεν φεύγει!
Μας παρακολουθεί και μας αφουγκράζεται για να δεί αν είμαστε δόκιμοι στην πίστη μας σε Αυτόν. Μόλις δει ότι εμείς δεν Τον εγκαταλείψαμε, ξαναεμφανίζεται λαμπρότερος και θερμότερος σαν ήλιος που κρυβόταν πίσω από τα σύννεφα των δοκιμασιών μας!
Αξιόπιστος είναι ο Κύριος που είπε: “Ου μη σε ανώ, ουδ’ ου μη σε εγκαταλίπω” (Εβρ. ιγ´ 5) Ας υπομείνουμε την δοκιμή της πίστης μας σε Αυτόν, γιατί αξίζει αληθινά, να απολαύσουμε με περισσότερη λαχτάρα “την συνάντησή μας μαζί Του”, όποτε την ορίσει Αυτός, κατά το άγιον θέλημά Του.
***
Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
Καθετί καλό η κακό στη γη έχει τις ρίζες του στους λογισμούς μας. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να αγωνιστούμε. Είμαστε μια μηχανή λογισμών που εκπορεύει λογισμούς, ακτινοβολεί λογισμούς διά των οποίων επηράζουμε τα πάντα: τους ανθρώπους, τα ζώα, τα φυτά. Έχουν και τα φυτά επίσης νευρικό σύστημα. Περιμένουν από μας ειρήνη, παρηγοριά και αγάπη.
Μας έχουν δοθεί θαυμάσια πράγματα από τον Kύριο , αλλά εμείς δεν δείχνουμε να το συνειδητοποιούμε. Εκπέσαμε και εξαιτίας της πτώσης του ανθρώπου, όλη η κτίση υποφέρει, διότι ο άνθρωπος πλάστηκε για να είναι κύριος του υλικού κόσμου.
Ο υλικός κόσμος πλάστηκε υπέροχος , όχι τραχύς και άγριος , όπως είναι σήμερα. Μετά την παράβαση της εντολής του Θεού εκ μέρους του Αδάμ, όλα εκτραχύνθηκαν. Γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος λέει: «…πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν·» και τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ ἀπεκδέχεται» ( Ρωμ. 8,22∙ 8,19 ) . Η φύση περιμένει από μας να απελευθερωθούμε , έτσι ώστε να απελευθερωθεί και αυτή από τη φθορά, μιας και στην παρούσα κατάστασή της είναι φθαρτή και ευμετάβλητη. Και μέσα μας, στα σώματά μας, υπάρχουν όλα τα συστατικά και οι ανόργανες ουσίες που υπάρχουν στο σύμπαν. Κάποτε ήμασταν οι κύριοι όλων των υλικών όλων των υλικών πραγμάτων, αλλά τώρα όλα εξεγείρονται εναντίον μας, διότι εμείς είμαστε υπόλογοι για την πτώση των πάντων. Πρέπει να γίνουμε εμείς καλύτεροι προκειμένου όλα να ανανεωθούν.
…Ας θυμηθούμε τα λόγια του αγίου Ιωάννη του Θεολόγου: «Και δεν μετάνιωσαν οι άνθρωποι για τα έργα των χεριών τους». Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει πώς τα έργα των ανθρώπινων χεριών χάλασαν την ζωή με τα διάφορα δηλητήρια, πού εξέπεμψαν στον αέρα πού αναπνέουμε και στο νερό πού πίνουμε.
Με τους λογισμούς του ο άνθρωπος αναστατώνει ενίοτε την τάξη της Δημιουργίας. Έτσι καταστράφηκαν οι πρώτοι άνθρωποι -με έναν κατακλυσμό- εξαιτίας των κακών λογισμών και προθέσεών τους. Ολόκληρη η ανθρωπότητα θερίζει τους καρπούς των λογισμών και των πόθων της. Εκείνος που έχει μέσα του τη Βασιλεία του Θεού θα τη μεταδώσει ανεπαίσθητα και στους άλλους. Οι άνθρωποι θα ελκύονται από την εντός μας ειρήνη και ζεστασιά˙ θα θέλουν να είναι κοντά μας, και η ατμόσφαιρα του ουρανού θα περάσει σταδιακά και σε κείνους. Οι υοί του φωτός έχουν κληθεί να λάμψουν με τη ζωή τους όσο περισσότερο μπορούν, ώστε να σκορπίσουν το φως παντού. Εμείς οι χριστιανοί έχουμε κληθεί να σκορπίσουμε στη γη την ατμόσφαιρα του ουρανού, την αιωνιότητα, την αγάπη, την ειρήνη, την αλήθεια και την ηρεμία.
Σας εύχομαι λοιπόν κάθε καλό από την Κύριο και την Υπεραγία του Θεοτόκο, που είναι η μεγάλη μας προστάτις. … αυτό είναι που θέλει για μας συνέχεια: να προσπέσουμε εκ βάθους καρδίας σ᾿ Εκείνη, διότι Εκείνη είναι η προστάτις και η μεσίτριά μας ενώπιον του Κυρίου. Θα προσευχηθεί στον Θεό μας, τον Υιό Της, να μας χαρίσει τη δύναμη να είμαστε αγαθοί όσο και οι άγγελοι, και να δοξάζουμε τον Θεό τόσο σ᾿ αυτή τη ζωή όσο και στην αιώνια.
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Τέτοιους Χριστιανούς θέλει ο Θεός, που φεύγουν από τον κακό λογισμό, όπως αποφεύγει η μέλισσα την ακαθαρσία. Προσπαθήστε, όσο μπορείτε, να φυτεύετε εσείς καλούς λογισμούς, για να γίνει η καρδιά σας ανθόκηπος και να συνοδεύεται η προσευχή σας από την Θεία ευωδία της καρδιάς σας.
Καλύτερα να πάσχουμε για το αγαθό και να ειρηνεύουμε στο πνεύμα μας, παρά να θριαμβεύουμε πρόσκαιρα εκβιάζοντας τον πλησίον μας σαν τα θηρία που απομυζούν το αίμα των αδελφών… Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
Βλέποντας συνεχώς να βασιλεύει σε όλο τον κόσμο ο εφιάλτης της καταδυναστείας των κυρίων και αρχόντων της γης επάνω στους «δικούς τους αδελφούς» (βλ.Ματθ. 23,8), έλεγα με πικρία καρδίας:
«Αν Εσύ έπλασες όλα όσα υπάρχουν, αν χωρίς Εσένα τίποτε δεν μπορεί να γίνει (βλ. Ιωάν. 1,3), τότε όλοι αυτοί οι αποτρόπαιοι εγκληματίες – που είναι ικανοί να χύνουν το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλη την οικουμένη για χάρη λίγων ημερών διεστραμμένης ικανοποιήσης, για να βασιλεύουν πάνω στους πτωχούς και πάσχοντες – δεν είναι ένοχοι να κριθούν ούτε υπεύθυνοι… Εσύ, ως Δημιουργός του παντός, είσαι ο μόνος ένοχος της αμέτρης θλίψης της γης…».
..Λοιπόν, τι να πούμε; Το πρόβλημα του καλού και του κακού δεν λύνεται στα όρια της γης. Όσοι πορεύθηκαν σε σφαγή ως πρόβατα, «μη ανθιστάμενοι τω πονηρώ» (πρβλ. Ματθ. 5,39), θα ομοιωθούν με τον Υιό του Πατρός (βλ. Ησ. 53,7) και θα συναναστηθούν μαζί Του σε άληκτη δόξα (Κολ. 3,4).
… Εδώ κρεμόμαστε πάνω σε σταυρό, έστω και αόρατο ακόμη. Αλλά μόνο με το τρόπο αυτό μπορούμε να κατανοήσουμε το μεγαλείο του ανθρώπου και την ανεξιχνίαστη άβυσσο του Θείου Όντος. Είναι αδύνατον να εκφράσουμε με τη γνώση μας τον πλούτο που μας στέλνει ο Θεός με τη σταυρική οδό.
Πηγή: “Περί Προσευχής” Αγίου Σωφρονιου (Σαχάρωφ). Ι.Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας .
–Πρέπει να διώξουμε το φόβο και την ολιγοψυχία και πνευματικά ν’ ακολουθήσουμε το Χριστό για να μπορέσουμε να κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή.. Παίρνοντας μέρος στις θλίψεις της Θείας αγάπης του, μπορούμε κι εμείς ν’ αποκτήσουμε πνευματικά λίγη πείρα του θανάτου του και της δυνάμεως της αναστάσεως του… η αγάπη του Χριστού είναι πάντοτε σ’ αυτόν τον κόσμο σταυρωμένη. Ο διωγμός είναι ο κανών της πνευματικής ζωής. Εμείς πρέπει να ζούμε ως εσταυρωμένοι. Αυτό συνιστά η Ορθόδοξη πνευματικότητα. Ο πόλεμος που δεχόμαστε είναι πολύ μεγάλος. Όλοι είναι εναντίον µας: η επιστήμη και η πολιτική. Δεν είμαι απαισιόδοξος, αλλά νομίζω ότι ζούμε στους τελευταίους καιρούς. Η δική µας στάση πρέπει να είναι μαρτυρική: «Ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη, και ως αμνός άµωµος εναντίον του κείροντος αυτόν άφωνος, ούτως ουκ ανοίγει το στόμα αυτού» (Ησ. νγ’ 7). Όταν εξασκήσουμε βία στην βία, δεν κάνουμε τίποτε. Η μαρτυρική (σιωπηλή) στάση θα εξασφαλίσει μεγαλύτερη χρονική διάρκεια νίκης.
Η εντολή «μη αντιστήναι τω πονηρώ» (Ματθ. 5,39) είναι η πλέον αποτελεσματική μορφή της πάλης κατά του κακού. Όταν εις την βίαν ανθίσταταί τις δια των μέσων εκείνων εις τα οποία προσφεύγει και ο ποιών την αμαρτίαν, τότε αυξάνει η δύναμις του παγκοσμίου κακού… Η νίκη δια της φυσικής βίας δεν διαρκεί αιωνίως.
Σε τέτοιους καιρούς καλύτερα να σιωπούμε εμείς που δεν έχουμε τη διάθεση να λύσουμε κανένα πρόβλημα με την οδό της βίας. Και ο αιώνας μας είναι αιώνας ασκήσεως πρωτοφανούς βίας στη συνείδηση των ανθρώπων.
Η κοσμική ζωή είναι θεμελιωμένη στη δύναμη, στη βία. Ο σκοπός του χριστιανού είναι αντίστροφος. Η βία δεν ανήκει στην αιώνια ζωή. Καμιά πράξη που επιβάλλεται με βία δεν μπορεί να μας σώσει.
Όταν έριδες εχθρότητες, βίαιες σχέσεις εκδηλώνονται μεταξύ των ανθρώπων δεν μπορεί να διατηρηθεί η ενότητα, παρά αν ο καθένας υπομένει τα ασθενήματα των άλλων. Για τον Απόστολο Παύλο είναι προτιμότερο να αδικείται κάποιος παρά να αδικεί.
Καλύτερα να πάσχουμε για το αγαθό και να ειρηνεύουμε στο πνεύμα μας, παρά να θριαμβεύουμε πρόσκαιρα εκβιάζοντας τον πλησίον μας σαν τα θηρία που απομυζούν το αίμα των αδελφών… Εδώ εμείς δεν ζηλεύουμε κανένα• εδώ εμείς δεν επιζητούμε τη δόξα μας• εδώ εμείς χαιρόμαστε με κάθε αγαθή πρόοδο κάθε ανθρώπου, συνεργώντας με όλους κατά το δυνατό• βοηθούμε κάποιον κατά τις δυνάμεις μας, και γι’ αυτό το λίγο κληρονομούμε απείρως μεγάλη αιώνια ύπαρξη. Αν κρίνετε τους άλλους για ασήμαντα και εξωτερικά πράγματα, θα χάσετε το παν.
Ο πιο τρομερός εχθρός μας είναι η υπερηφάνεια. Ο υπερήφανος θέλει να κυριαρχεί, να επιβάλλει τη θέληση του στους άλλους, κι έτσι παρουσιάζεται η σύγκρουση ανάμεσα στα αδέλφια. Επιθυμία για δύναμη είναι θάνατος για την ψυχή. Ο κόσμος ξεγελιέται από το μεγαλείο της δυνάμεως, λησμονώντας ότι όποιος εκτιμάται υπερβολικά ανάμεσα στους ανθρώπους, αυτόν τον αποστρέφεται ο Κύριος. Η υπερηφάνεια μας παρακινεί να κρίνουμε ή και να περιφρονούμε τους αδύνατους αδελφούς μας, όμως ο Κύριος μας προειδοποίησε: «Οράτε μη καταφρονήσητε ενός των μικρών τούτων».
Πολλές φορές αισθάνθηκα τον εαυτό μου σταυρωμένο πάνω σε αόρατο σταυρό…. Σε οποιαδήποτε κατεύθυνση κι αν πήγαινα, υπήρχε κάποιος που θα φώναζε από τον πόνο. Αυτό μου αποκάλυψε τα παθήματα των σύγχρονων ανθρώπων, των συντετριμμένων από την αγριότητα του περιβόητου πολιτισμού μας. Η κολοσσιαία κρατική μηχανή, παρόλο που δημιουργήθηκε από τους ανθρώπους, έχει εντούτοις χαρακτήρα απρόσωπης, για να μην πω απάνθρωπης συσκευής, η οποία με αδιαφορία καταπιέζει εκατομμύρια ανθρωπίνων υπάρξεων. Ανίσχυρος να αλλάξω τα κατ’ ουσίαν ανυπόφορα και όμως νόμιμα εγκλήματα της κοινωνικής ζωής των λαών, κατά την έξω από κάθε ορατή εικόνα προσευχή μου αισθάνθηκα την παρουσία του εσταυρωμένου Χριστού. Ζούσα πνευματικά το Πάθος Του τόσο καθαρά, ώστε η φυσική όραση του ‘’υψουμένου εκ της γης’’ (Ιωαν. 12, 32) δεν θα ενίσχυε καθόλου τη συμμετοχή μου στον πόνο Του…..
Η εικόνα του «Μονογενούς και ομοουσίου τω Πατρί Υιού και Λόγου» ανάβει μέσα μας δυνατό πόθο να ομοιωθούμε με Αυτόν σε όλα. Και βρισκόμαστε ξανά στη παράδοξη θέση: Πάσχουμε, αλλά με άλλο πόνο, που πριν μας ήταν άγνωστος. Είναι πόνος που μας εμπνέει, δεν σκοτώνει. Σ’ αυτόν συνυπάρχει άκτιστη δύναμη. Μπαίνουμε στην θεία απειρότητα. Μένουμε εκστατικοί με όσα γεγονότα μας συμβαίνουν.
Το μεγαλείο Του μας υπερβαίνει. Σμικρυνόμαστε όταν το συνειδητοποιήσουμε, συγχρόνως δε έρχεται ο Θεός να μας αγκαλιάσει, όπως ο Πατέρας της ευαγγελικής περικοπής. Ο φόβος και ο τρόμος αποχωρούν δίνοντας τη θέση τους στην παρουσία του Θεού. Ο Πατέρας, μας ντύνει με πολύτιμα ρούχα, μας στολίζει με ουράνιες δωρεές, καλύτερη των οποίων είναι η αγάπη που όλα τα σκεπάζει. …
***
Άγιος Γαβριήλ ο Ομολογητής
Να γίνεσαι καλύτερος χωρίς διαταγές.
Να χαίρεσαι χωρίς να υποκρίνεσαι.
Να μιλάς χωρίς να περιαυτολογείς.
Να δουλεύεις χωρίς να υποδουλώνεσαι.
Να είσαι ελεύθερος χωρίς να γίνεσαι ασύδοτος.
Να είσαι τολμηρός χωρίς επίδειξη.
Να είσαι εκδηλωτικός χωρίς να είσαι επιπόλαιος.
Να παλεύεις χωρίς να απελπίζεσαι.
Να είσαι οδηγός χωρίς να κομπάζεις.
Να διαλέγεις χωρίς να περιφρονείς!
Κάποτε ο π. Γαβριήλ διηγήθηκε το εξής περιστατικό:
– Ήταν ένας μοναχός στον οποίο ήρθε ένας κλέφτης και έκλεψε φασόλια. Ο κλέφτης μάταια προσπάθησε να σύρει το σακουλάκι με τα φασόλια πάνω από τον φράχτη. Ο μοναχός βλέποντας το μαρτύριο του ήρθε σε βοήθεια. Ο κλέφτης φοβήθηκε και έφυγε τρέχοντας. Τα κουκιά τα κράτησε ο καλός καλόγερος.
Και κλείνοντας είπε:
– Όσο άσχημα κι αν σου φέρονται οι άνθρωποι, υπομένεις, μην κάνεις κακό, μην χάνεις ποτέ την ελπίδα του στην πρόνοια του Θεού και ο Κύριος θα σου ανταποδώσει με καλό για τις καλές πράξεις και θα είναι πάντα μαζί σου.
Κάποιος, αγανακτισμένος από τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε, του είπε:
– Δεν αντέχω άλλο, τί να κάνω;
– Για όλα πρέπει να κάνεις υπομονή.
– Εσείς αντέχετε, π.Γαβριήλ, τόση αδικία;
– Εγώ πάντα κάνω υπομονή, και πρόσθεσε γελώντας:
– Και τώρα υπομένω. Για όλα λέω τόσα ”Σε ευχαριστώ, Κύριε”, όσες είναι οι πέτρες της θάλασσας και τα αστέρια του Ουρανού.
(από το βιβλίο της Νάνα Μερκβιλάτζε: ”Ο Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός και Ομολογητής”).
Η Χώρα αντιμετωπίζει λογοκρισία στα κοινωνικά δίκτυα. Αν θέλετε να βλέπετε τις δημοσιεύσεις ο μόνος ασφαλής τρόπος είναι η εγγραφή στο site. Είναι δωρεάν.
Πηγή: