ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ.
11/20/2023
Η Αλεξια μολις που προλαβε να παραλαβει νυχτερινη βαρδια στην ψυχιατρικη κλινικη που διοριστηκε πριν απο 3 μηνες.
Καθως εδενε το κορδονι στο παπουτσι ακουει μια κραυγη απο τον θαλαμο 112.
Η Ιουλια.
Προχτες την εφεραν με εισαγγελικη παραγγελια.
Παιδι.
14 χρονων.
Ομορφη ακομα κι οταν κλαιει.
”Δεν θελω να ειμαι εδω!
Δεν μπορω να ειμαι εδω!
Ουτε εκει στο σπιτι μπορω να ειμαι! Με ακουτε;”
Η Αλεξια μπαινει στον θαλαμο και βλεπει την Ιουλια να παλευει με τα σεντονια της.
Πρεπει να της εχουν κανει κατι πολυ κακο, γιατι τα εχει σκισει με τα δοντια.
Τα ουλα της ειναι ματωμενα.
Τα ματια της μαυρα απο την αϋπνια.
Τα χερια της τρεμουν απο την ταραχη. Το κορμι της σε σπασμους απο την υστερια.
– Ιουλια, καλη μου, τί συμβαινει;
– Ποια εισαι εσυ;
– Η Αλεξια ειμαι, με θυμασαι;
Εγω ημουν εδω οταν ηρθες.
– Α, εσυ……Εσυ εισαι καλη.
Δεν με χτυπας.
Αυτη τα φταιει ολα.
Αυτη που με γεννησε.
– Η μαμα σου;
– Μην τη λες ετσι!
– Ναι, καλη μου κοπελα.
Θες να μου πεις τί συμβαινει;
– Κι αμα σου πω τί θα αλλαξει;
Ενα ελαφρως ειρωνικο μειδιαμα σχηματιζεται δειλα στα ματωμενα χειλη της.
– Θα σου περιποιηθω το τραυμα, θα στρωσουμε το κρεβατι σου, θα φτιαξουμε κι ενα χαμομηλι και θα τα πουμε σαν φιλες, θελεις;
– Εδω δεν εχω μαμα, φιλες θα εχω;
– Εγω θελω να με δεις σαν φιλη, μπορεις;
– Εσυ πώς και δεν με χτυπας;
Κανεις δεν με χτυπαει εδω μεσα.
– Η δουλεια μου ειναι να κλεινω πληγες, οχι να ανοιγω αγαπη μου.
Η Αλεξια περιποιειται τα χειλη της Ιουλιας, στρωνουν μαζι το κρεβατι με καινουρια σεντονια και πανω απο μια κουπα αχνιστο χαμομηλι η Αλεξια βρισκει το κουραγιο να την ρωτησει.
– Γιατι εσυ, νεα κοπελα ομορφη, νιωθεις δυστυχισμενη;
– Καποτε, πριν μερικα χρονια, ημουν ενα χαρουμενο κοριτσακι. Μεχρι που η ”μαμα” μου αποφασισε οτι η λυση στα προβληματα της, ειναι το ποτό.
Εδιωξε τον πατερα μου, τον μονο ανθρωπο σ’ αυτον τον κοσμο που με αγαπησε.
Μειναμε μονες.
Καθε βραδυ κρυβομουν στο κρεβατι και σχεδιαζα να δραπετευσω.
Δεν προλαβαινα.
Η ”μαμα” εμπαινε τρικλιζοντας, με αρπαζε απο τα μαλλια και με εσπρωχνε με δυναμη στον τοιχο. Πρεπει να ημουν 7 τοτε.
Νομιζα οτι ετσι ειναι η αγαπη.
Η αγαπη ποναει, λενε.
Για μερες εμενα νηστικη, δεν μαγειρευε, μονο επινε και καπνιζε.
Στο σχολειο με κοροϊδευαν ολοι γιατι ημουν απλυτη και με βρωμικα ρουχα. Πηγαινα στην τουαλετα κι εκλαιγα.
Οταν γυρνουσα σπιτι, η ”μαμα” με απειλουσε οτι θα φυγει κι αυτη και θα μεινω μονη.
Δεν θελω να ειμαι μονη.
Δεν με πειραζε τοσο που με χτυπουσε καθε μερα στο κεφαλι, στο κορμι, με εβριζε με εφτυνε.
Με πειραζε που ελεγε οτι θα φυγει. Δεν θελω να ειμαι μονη Αλεξια.
– Δεν εισαι μονη καρδια μου.
Ειμαι εγω εδω.
Και οι υπολοιποι συναδελφοι.
Δεν θα αφησουμε κανεναν να σου κανει κακο απο δω και περα.
Θελω να μας βλεπεις σαν τα αδερφια που δεν εχεις.
Και θα σε βοηθησω να το νιωσεις αυτο, μ’ ακους;
Η Αλεξια σκυβει κι αγκαλιαζει την Ιουλια.
Ενα πρωτογνωρο συναισθημα πλημμυριζει το κοριτσι.
Δεν το ειχαν αγκαλιασει ποτε. Αφεθηκε στην εμπειρια της στιγμης κι ευχοταν απο μεσα της να κρατησει για παντα.
Ηταν τοσο ομορφα εκει μεσα, στα χερια της Αλεξιας.
– Τί δουλεια κανετε εσεις εδω; Ρωτησε με εμφανως πιο ηρεμη φωνη.
– Παιρνουμε αγκαλια ψυχες σαν τη δικη σου.
Αθωες.
– Την ακουσα να λεει, οτι με εφερε εδω για να ”συνετιστω”.
Τί θα πει αυτο;
Η Αλεξια, βουρκωμενη πλεον, δεν ειχε λογια.
Κρατουσε σφιχτα την Ιουλια και της τραγουδησε ενα ομορφο τραγουδι.
– Εχεις ωραια φωνη.
Να πας στα ταλεντα.
Θα κερδισεις σιγουρα.
– Και ποιος θα σε παιρνει αγκαλια μετα;
– Εχεις δικιο.
Μην πας.
Κρατα με.
Κοιμησου μαζι μου αποψε.
– Ναι, αποψε θα κοιμηθω μαζι σου. Αυτο θα πει ”συνετισου”.
– Α, τοτε θα ”συνετιστω”.
Να εισαι σιγουρη.
Ο ήλιος αγουροξυπνημενος στην ανατολη βρηκε τη νοσηλευτρια και την Ιουλια αγκαλια.
Ηταν το πρωτο βραδυ στη ζωη της Ιουλιας, μετα απο 5 χρονια, που κοιμηθηκε και με τα δυο ματια κλειστα.
Η Αλεξια την παρακολουθουσε ολο το βραδυ.
Ολες τις ουλες στο κορμακι της απο τα καμενα τσιγαρα, τις νυχιες, τα γδαρσιματα απο μαχαιρια.
Ειδε και τις ουλες στην ψυχη της. Αυτες προσπαθει να κλεισει.
Με μια αγκαλια….
Λαμπρος Λιαπης.
Η Χώρα αντιμετωπίζει λογοκρισία στα κοινωνικά δίκτυα. Αν θέλετε να βλέπετε τις δημοσιεύσεις ο μόνος ασφαλής τρόπος είναι η εγγραφή στο site. Είναι δωρεάν.
Facebook Comments