ΟΧΙ! ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ
01/27/2024
Ἔχουμε φθάσει σὲ τέτοιο σημεῖο ἠθικοῦ ξεπεσμοῦ καὶ κοινωνικῆς ἀποτελματώσεως, ὥστε εἴμαστε πλέον ἱκανοποιημένοι ὅταν βλέπουμε νὰ γίνεται μὲ συμβατικὸ καὶ -κυρίως- μὲ κουτσουρεμένο τρόπο τὸ ἐντελῶς αὐτονόητο.
Ἡ ἔκτακτη σύγκλιση καὶ τὸ ἀνακοινωθὲν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μὲ τὸ ὁποῖο τάσσεται κατὰ τοῦ μιαροῦ νομοσχεδίου γιὰ τὴν θεσμοθέτηση «γάμου» καὶ δικαιώματος «τεκνοθεσίας» μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου, εἶναι γεγονὸς ἐντελῶς αὐτονόητο γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Πίστη. Γιά ποιόν ἀκριβῶς λόγο θὰ ἔπρεπε, λοιπόν, νὰ μᾶς ἱκανοποιήσει; Μήπως, δηλαδή, θὰ μποροῦσε νὰ γίνει κι ἀλλιῶς;
Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, βέβαια, μὲ τὴν πορεία τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων ἐδῶ καὶ ἕναν αἰῶνα νὰ βαίνει σταδιακῶς πρὸς τὸ χειρότερο -εἰδικὰ ἀπὸ τὸ 2016 (Κολυμπάρι) ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν περίοδο ἐφαρμογῆς τῶν ἀντιχριστιανικῶν, δῆθεν ὑγειονομικῶν μέτρων, καὶ τώρα τῆς θεσπίσεως τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων- ἔχει καταστεῖ καταφανὴς ἡ σοβαρὴ ἀνεπάρκεια, ἄν ὄχι ἡ ἀπροθυμία ἤ καὶ ἡ ἄρνηση ἀκόμα, τοῦ ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς ἀνωτάτης ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως νὰ προασπίσουν τὴν Ὀρθοδοξία ἀπέναντι στὸ ρεῦμα τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Μπροστὰ στὸν Ἱερώνυμο ἀναπολοῦμε τὴν ἀρχιεπισκοπεῖα τοῦ μακαριστοῦ Χριστοδούλου, ἐνθυμούμενοι τὴν στάση του γιὰ τὸ ζήτημα τῆς ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος στὶς ταυτότητες, λησμονώντας ὅμως τὴν ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στὴν Ἑλλάδα ὕστερα ἀπὸ δέκα αἰῶνες. Βαδίζουμε συνεχῶς μὲ τὴν πλάτη πρὸς τὸν τοῖχο.
Ἡ δογματικὴ ἀδιαλλαξία, τὸ ἀκλόνητο Ὀρθόδοξο ἦθος, ἡ συστηματικὴ καὶ εἰς βάθος χριστιανικὴ κατήχηση, ἄν καλλιεργοῦνταν τὴν τελευταῖα, κρίσιμη γιὰ τὴν χώρα μας, πεντηκονταετία, θὰ ἀποτελοῦσαν κυματοθραύστη ἀπέναντι στὰ κύματα τῆς δυτικῆς βαθειᾶς παρακμῆς ποὺ σάρωσαν τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία καὶ θὰ μποροῦσαν νὰ προσελκύσουν μεγάλη μερίδα τῆς νεολαίας ποὺ ἀναζητοῦσε ἐναγωνίως, τελούμενη σὲ κατάσταση πλήρους συγχύσεως, πνευματικὴ καθοδήγηση καὶ ὑψηλὰ ἰδανικά. Πιθανὸν νὰ εἶχαν σώσει καὶ τὸν γράφοντα, ἄν ὁ ἴδιος ἀποφάσιζε νὰ βάλει τὰ μυαλά του μέσα στὸ κεφάλι του. Αὐτὸ ποὺ μπορεῖ πραγματικὰ νὰ διεγείρει καὶ νὰ ἀτσαλώσει τὴν πίστη δὲν εἶναι ἕνας νερόβραστος, τελετουργικὸς καὶ ἀγαπουλίστικος «χριστιανισμὸς», ἀλλὰ μία Ἐκκλησία ποὺ σέβεται καὶ τιμᾶ τὴν Παράδοση. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι αἴθουσα τελετῶν. Εἶναι θεραπευτήριο ψυχῶν. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ΔΕΚΟ. Προετοιμάζει Ἀγωνιστὲς καὶ Μάρτυρες τῆς Πίστης.
Ἄν ἡ Ἱεραρχία δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ ὑπερασπισθεῖ σθεναρᾶ τὴν Πίστη, ἄν ὁ κλῆρος δὲν μπορεῖ νὰ ἐγερθεῖ μὲ Μαρτυρικὸ ἦθος καὶ ἄν τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα δὲν κινητοποιηθεῖ μὲ Ἀγωνιστικὸ πνεῦμα γιὰ τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια προκειμένου νὰ ἔλθουν σὲ ἀνοικτὴ ρήξη μὲ ἕνα Ἀντιχριστιανικὸ καθεστώς, τότε δὲν μποροῦμε νὰ ὁμιλοῦμε στὰ σοβαρᾶ γιὰ Ἐκκλησία ἀλλὰ γιὰ ΔΕΚΟ. Γιὰ ἕναν Δημόσιο Φορέα μὲ γραφειοκράτες ποὺ βγάζουν ἀνακοινώσεις, μὲ δημοσίους ὑπαλλήλους ποὺ «κοιτᾶνε τὴν δουλειὰ» τους καὶ «ἁπλῶς ἐκτελοῦν ἐντολὲς» εἰσπράττοντας κάθε μῆνα τὸν μισθό τους καὶ μὲ φολκλορικοὺς χριστιανούληδες γιὰ πελάτες. Καὶ στοὺς «πελάτες» συμπεριλαμβάνονται ὄχι μόνο οἱ μεμονωμένοι πιστοὶ ἀλλὰ καὶ τὰ συλλογικά τους ὄργανα, ὅπως οἱ ἐπαγγελματικὲς ὀργανώσεις: ἰατρικές, νομικές, ἐκπαιδευτικές, γονεϊκὲς κ.λπ., ποὺ τηροῦν ὅλες τους σιγὴ ἰχθύος γιὰ τὸ ἔγκλημα ποὺ ἑτοιμάζεται. Ὄχι, δὲν φταίει γιὰ ὅλα ὁ Ἰερώνυμος!
Ἄν δὲν εἴμαστε ὅλοι μας ἱκανοὶ νὰ ἀναλογισθοῦμε τί σημαίνει νὰ τσαλαπατιῶνται τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια, ἄν δὲν ἀντιλαμβανόμαστε τί πραγματικὰ σημαίνει ὀργὴ Θεοῦ, τότε ἔχουμε τὴν «ἐκκλησία» ποὺ μᾶς πρέπει καὶ θὰ λάβουμε σίγουρα τὸν μισθὸ ποὺ μᾶς ἀξίζει.
Τὰ ἀνακοινωθέντα καὶ οἱ ἀναλύσεις, ὅσο καλὲς κι ἄν εἶναι, δὲν βγάζουν ἀπὸ πάνω μας τὸ βαρὺ φορτίο τῆς εὐθύνης νὰ ἀντισταθοῦμε στὸ συντελούμενο ἀνοσιούργημα. Δὲν πρόκειται ἁπλῶς γιὰ ἕνα ζήτημα ἠθικῆς τάξεως, ἀλλὰ γιὰ ἕνα ζήτημα ποὺ πλήττει εὐθέως τὴν ἴδια τὴν Πίστη, τὴν Ὀρθόδοξη διδασκαλία γιὰ τὸν γάμο, τὴν οἰκογένεια, τὸν χριστιανικὸ χαρακτήρα τῆς Πολιτείας, ἀλλά, ἐν τέλει, τὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο ὡς εἰκόνα Θεοῦ. Ἀποτελεῖ τὸ ἐφαλτήριο γιὰ πολὺ φρικωδέστερα πράγματα ποὺ ἡ «Νέα Ἐποχὴ» ἐπιδιώκει νὰ ἐγκαθιδρύσει, ἀκολουθώντας τὴν μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ, μὲ τελικὸ στόχο τὸν «μετάνθρωπο», τὸν Homo Deus -τὴν ἀπόλυτη ὕβρη ἀπέναντι στὸν Θεό.
Τὸ ζήτημα δὲν μπορεῖ νὰ τελειώσει μὲ μία τυπικὴ διεκπεραίωση, γιὰ νὰ δείξουμε ὅτι κάναμε τὸ «καθῆκον» μας. Γιατί τὸ καθῆκον αὐτὸ ἀπαιτεῖ δυναμικὴ ἀντιπαράθεση καὶ ρήξη μὲ τὸν καθεστωτικὸ ἀντιχριστιανικὸ βόθρο. Ἄν μία Ἐκκλησία θέλει νὰ διατηρεῖ τὴν ἑνότητά της ἤ τὴν «συναλληλία» της μὲ ἕνα Ἀντιχριστιανικὸ Κράτος, τότε δὲν εἶναι σίγουρα ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία. Αὐτὸ ποὺ χρειάζεται εἶναι ἡ εὐθεῖα σύγκρουση μὲ ἕνα Κράτος ποὺ θέλει νὰ ἀντικαταστήσει τοὺς Χριστιανοὺς μὲ Μουσουλμάνους καὶ νὰ ἀντικαταστήσει τὴν Ὀρθοδοξία μὲ τὸν μετανθρωπικὸ Παγανισμὸ τῆς «Νέας Ἐποχῆς».
Ἄν ἡ Ἑλλάδα εἶναι ὄντως ἕνα Ὀρθόδοξο κράτος, ἄν ἔχει νόημα ὅτι ὁ ἀνώτατος νόμος τοῦ Κράτους ἐκδίδεται εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας, Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος, τότε τὸ κράτος αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ θεσπίζει νόμους ποὺ συμφωνοῦν μὲ τὴν Χριστιανικὴ Πίστη.
Αὐτὸ ποὺ -αὐτονόητα σὲ ἄλλες ἐποχὲς- θὰ ἔπρεπε νὰ κάνουν οἱ ἀνώτατοι πνευματικοὶ καθοδηγητὲς τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν εἶναι νὰ καλέσουν τὸν λαὸ σὲ ἱερὸ ξεσηκωμὸ καὶ νὰ δηλώσουν ξεκάθαρα ὅτι θὰ Ἀφορίσουν ὅλα τὰ Καθάρματα ποὺ Δὲν θὰ Καταψηφίσουν τὸ νομοσχέδιο τοῦ αἴσχους (γιὰ νὰ μὴν τὴν γλυτώσουν οὔτε αὐτοὶ ποὺ θὰ ἐπιλέξουν τὸ «στρίβειν» διὰ τῆς ἀποχῆς).
Ὅταν ἡ Ὀρθοδοξία ἔθαλλε ὑπῆρχε ἕνας Ἀμβρόσιος ποὺ στάθηκε μπροστὰ στὸν πανίσχυρο Αὐτοκράτορα καὶ τοῦ ἀπαγόρευσε τὴν εἴσοδο στὸν ναὸ καὶ τοῦ ἔβαλε ἐπιτίμιο.
Σήμερα δὲν ἔχουμε ἱερεῖς ποὺ δὲν μποροῦν ἤ δὲν θέλουν νὰ ὑψώσουν τὸ ἀνάστημά τους ἀπέναντι σὲ μία δράκα ἀνθρωπίσκων ποὺ εἶναι βουλευτὲς ἑνὸς μικροῦ ἀποικιακοῦ βουρκόλακκου, ποὺ μόνο ἕνας ἐξαχρειωμένος λαὸς θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς ἐκλέξει γιὰ νὰ τὸν ἐκπροσωποῦν.
Η Χώρα αντιμετωπίζει λογοκρισία στα κοινωνικά δίκτυα. Αν θέλετε να βλέπετε τις δημοσιεύσεις ο μόνος ασφαλής τρόπος είναι η εγγραφή στο site. Είναι δωρεάν.
Facebook Comments