Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο ΣΦΕΝΔΟΝΗ τοῦ ὁσίου, προφήτου καί ὁμολογητοῦ τῆς Πίστεως πατρός Αὐγουστίνου Καντιώτη. (1)
07/23/2024
Ἐπιστροφή εἰς τήν γραμμήν τῶν Πατέρων.
«Τάς παραδόσεις κρατεῖτε». Ἀλλά ἐν ταῖς χαλεπαῖς ταύταις ἡμέραις δέν κινεῖσθε ἐπί τῶν γραμμῶν τῶν Πατέρων.
Αἱ ἐνέργειαι τοῦ πατριάρχου, ἀσχέτως ἐλατηρίων ἐξ ὧν προέρχονται, ἀποδεικνύουν ὅτι τό σκάφος παρεκκλίνει κατά πολλάς μοίρας ἐκ τῆς θεοχαράκτου ὁδοῦ.
Πατριάρχαι ἀποδεικνυόμενοι ἀνάξιοι τῆς ἱερᾶς των θέσεως ἔπεσον καί θά πέσουν, ἀλλά ἡ Ὀρθοδοξία δέν θά πέσῃ. Διότι κατά τό Κανονικόν Δίκαιον, «φρουρός αὐτῆς εἶνε ὁ εὐσεβής λαός».
Ὀνόματα πατριαρχῶν, προδοτῶν ἱερᾶς παρακαταθήκης, μή ὀρθοτομούντων τόν λόγον τῆς ἀληθείας, δέν δύνανται νά μνημονεύωνται ἐν τοῖς Ἱεροῖς Ναοῖς τῶν Ὀρθοδόξων. Καί τό μνημόσυνον αὐτῶν θά παύσῃ.
Ἐν τῷ μαρτυρικῷ μας λαῷ ὑπάρχουν κεκρυμμέναι δυνάμεις.
Ἀπόσπασμα ἀπό κείμενο τοῦ ὁσίου καί ὁμολογητοῦ τῆς Πίστεως πατρός Αὐγουστίνου Καντιώτη ἀναφερόμενο σέ δύο σκανδαλώδεις ἐνέργειες τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχη Ἀθηναγόρα, δημοσιευθέν τό 1953 στό περιοδικό ΣΠΙΘΑ
[Ἀντιγραφή ἀπό τό βιβλίο ΣΦΕΝΔΟΝΗ, σελ. 67,68]
✶✶✶
ΟΛΕΘΡΙΕΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ
Ἡ εἴδηση: Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο πάπας Φραγκίσκος, ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι, Τζάστιν Ουέλπι και άλλοι κορυφαίοι θρησκευτικοί ταγοί συμμετείχαν απόψε, Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2023, στην πλατεία του Αγίου Πέτρου της Ρώμης, σε «Οικουμενική Ολονυκτία Προσευχής».
ΠΡΟΣΟΧΗ. ΠΡΟΣΟΧΗ.
ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΑΓΙΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ: ἐπί ἀπειλῇ καθαιρέσεως καί ἀφορισμοῦ ἀπαγορεύεται ἡ πνευματική ἐπικοινωνία τῶν Ὀρθοδόξων μετά τῶν αἱρετικῶν.
Ὅπως κηρύττει ὁ ἀθάνατος Χρυσόστομος, ἡ πλάνη δέν καταστρέφεται διά τῆς βίας, ἀλλά διά μέσων καί ὅπλων πνευματικῶν.
Οἱ ἐπίσκοποι, οἱ κατ’ ἐξοχήν φρουροί τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ,οἱ ὁποῖοι φρικτάς ἀνέλαβον εὐθύνας κατά τήν ὥραν τῆς χειροτονίας των, νά πέσουν ἀγωνιζόμενοι ὑπέρ τῶν Ὀρθοδόξων δογμάτων.
Νά λάβουν συγκεκριμένην θέσιν, νά σταθεροποιήσουν τό μέτωπον, ἀνανεώνοντες τάς ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων διά τῶν ὁποίων ἐπί ἀπειλῇ καθαιρέσεως καί ἀφορισμοῦ ἀπαγορεύεται ἡ πνευματική ἐπικοινωνία τῶν Ὀρθοδόξων μετά τῶν αἱρετικῶν.
Ὁ κορυφαῖος Ἀπόστολος Παῦλος διατάσσει: «Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος».
Ὁ πρόμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός ἔγραφε: «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ Σύνοδοι καί πᾶσαι αἱ θεῖαι Γραφαί φεύγειν τούς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καί τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι».
Εἰς ἐγκύκλιον ἐπιστολήν του ὁ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἱερεμίας ὁ Γ΄ ἔγραφε: «οἱ αἱρετικοί τελοῦν ὑπό τό ἀνάθεμα πολλῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων».
Ὑπάρχει σατανᾶς;
Εἰς τό ἐρώτημα αὐτό ἀπαντῶμεν ἀμέσως καί ἀδιστάκτως· Ναί! Ὑπάρχει σατανᾶς.
Δυστυχῶς κατά τούς τελευταίους χρόνους ἐν τῷ Χριστιανισμῷ ἐπαρουσιάθησαν καί ‘’προοδευμένοι‘’ τινές ἐπιστήμονες θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι δέν παραδέχονται ὅτι ὁ σατανᾶς εἶναι ὀντότης, πρόσωπον μέ νοῦν καί βούλησιν, ἀλλά μία ἀφηρημένη ἔννοια, μία προσωποίησις τῆς κακίας.
Ἀνύπαρκτος ὁ σατανᾶς! Αὐτό δυστυχῶς φρονεῖ καί διδάσκει ο κόσμος. Ἡ δέ Ἐκκλησία τῶν ἡμερῶν μας, ἐπηρεασμένη ἀπό τό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς, δέν ὑψώνει τήν φωνήν της ὅσον ἔπρεπε κατά τῶν ἀρνητῶν τῆς πίστες· δέν κάμνει πλέον ζωηρόν λόγον περί τοῦ σατανᾶ καί τῶν πονηρῶν πνευμάτων.
Μάρτυρες τῆς προσωπικῆς τοῦ σατανᾶ ὑπάρξεως εἶναι:
1. Τό ἐν τῷ κόσμῳ κακόν· «φθόνῳ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον» (Σοφία Σολομῶντος).
2. Οἱ δαιμονιζόμενοι. Ὁ δαιμονιζόμενος εἶναι ἕνα εἶδος ρομπότ κινούμενον ἔξωθεν. Ρομπότ τοῦ διαβόλου.
3. Τά ἐγκλήματα. Ὄπισθεν τῶν ἀτομικῶν, τῶν μεγάλων καί διεθνῶν ἐγκλημάτων ὑπάρχει πονηρά τις δύναμις, ἥτις ἐρεθίζει καί ἐξωθεῖ τόν ἄνθρωπον εἰς τήν διάπραξιν στυγερῶν, εἰδεχθῶν πράξεων, πράξεων πού φέρουν τήν ἐπίσημον σφραγίδα τοῦ κοσμοκράτορος.
4. Ἡ πεῖρα τῶν Ἁγίων.
5. Ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἰς τήν περίπτωσιν τῆς συγκυπτούσης γυναικός εἶπε: «Ἰδού, δέκα καί ὀκτώ ἔτη ἔδησεν αὐτήν ὁ σατανᾶς». Εἰς τόν δαιμονιζόμενον λέγει: «Ἔξελθε τό πνεῦμα τό ἀκάθαρτον ἐκ τοῦ ἀνθρώπου». Ἐλέγχων τήν σκληροκαρδίαν τῶν Ἰουδαίων λέγει: «Ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρός τοῦ διαβόλου ἐστέ». Στήν παραβολή τῆς μελούσης κρίσεως λέγει: «Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ, οἱ κατηραμένοι, εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἠτοιμασμένον τῷ Διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ».
Ὑψίστη ἐπιτυχία τοῦ σατανᾶ πρέπει νά θεωρεῖται τό ὅτι εἰς τόν αἰῶνα μας ἐπέτυχε νά πείσῃ μικρούς καί μεγάλους ὅτι δέν ὑπάρχει καί ὅτι γελοῖοι εἶναι οἱ κηρύττοντες τοιοῦτον φανταστικόν κίνδυνον.
Οὕτως οἱ ἄνθρωποι ζοῦν ἀμέριμνοι, «ὑπνώττουν εἰς θάνατον».
Γιὰ τὴν ἀντιγραφὴ καὶ μεταφορὰ στὸ πολυτονικὸ
Φώτιος Μιχαήλ
«Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά πρώτην καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»
ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
“Ὁ κόσμος σήμερον δὲν δίδει σημασίαν εἰς τὴν σοβαρότητα τοῦ ἐκ τῆς αἱρέσεως κινδύνου”
Αἵρεσις εἶναι ἡ δηλητηριώδης τροφὴ τῆς ψυχῆς’
εἶναι ἡ νοθεία τῶν σωτηρίων φαρμάκων’
εἶναι ἡ ὑποκλοπὴ τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης’
εἶναι ἡ παραχάραξις τῶν νομισμάτων τῆς ἀληθείας’
εἶναι ἡ παραποίησις τοῦ τελείου’
εἶναι ἡ παρέκλισις ἐκ τῆς ὀρθῆς γραμμῆς τὴν ὁποίαν χαράσσει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.
Αἵρεσις εἶναι ἡ παραδοχὴ θρησκευτικῶν ἰδεῶν, τὰς ὁποίας ἡ Ἐκκλησία καταδικάζει ὡς ψευδεῖς καὶ ἀντικειμένας εἰς τὴν ὀρθὴν αὐτῆς πίστιν.
Αἵρεσις εἶναι ἔγκλημα κατὰ τοῦ κύρους καὶ τῆς αὐθεντίας τῆς Ἐκκλησίας τὴν ὁποίαν ὁ Χριστὸς ἵδρυσεν ὡς στῦλον καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας.
✶✶✶
Ποιός εἶναι ὄντως ὁ ἀληθινός ἄνθρωπος;
Ὁ ἀληθινός ἄνθρωπος εἶναι κυρίως ὁ ἔσω ἄνθρωπος. Εἶναι ἡ ψυχή ὑπό τήν τριπλῆν της ἔκφανσιν. Εἶναι ὁ νοῦς, εἶναι ἡ καρδία, εἶναι ἡ βούλησις. Εὑρίσκονται ταῦτα ἐν ἀρμονίᾳ;
Ἔχει πρωτίστως ἐν τῇ διανοίᾳ του ὁ ἄνθρωπος ὀρθά δόγματα, καθαράς ἐννοίας, ἀπηλλαγμένος πλανῶν καί αἱρέσεων;
Ἐντρυφᾶ ὁ νοῦς του ἐν τῇ μνήμῃ τοῦ Θεοῦ, ἐν τοῖς ἔργοις τοῦ Θεοῦ, ἐν τῷ λόγῳ τοῦ Θεοῦ;
Ἡ βούλησίς του κινεῖται δραστηρίως πρός ἐκτέλεσιν καί πραγματοποίησιν ὡραίων πόθων, διά τῶν ὁποίων δοξάζεται ὁ Θεός;
Ἐάν ναί, τότε ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ὁ ἔχων διάννοιαν κρυσταλλίνην, καρδίαν χρυσῆν, θέλησιν ἀδαμαντίνην, εἶναι ἕν ἔξοχον καλλιτέχνημα, ἕν ἔμψυχον ἄγαλμα, πού μέ χαράν καί ἀγαλλίασιν βλέπουν καί αὐτοί οἱ ἄγγελοι.
Ἀλλά δυστυχῶς ὁ ἄνθρωπος δέν μένει εἰς τά ὕψη αὐτά τοῦ θείου προορισμοῦ του. Μυστηριώδης τις δύναμις τοῦ κακοῦ ἕλκει αὐτόν πρός τά κάτω. Ὁ νοῦς προσβάλλεται πρῶτον. Ὁ νοῦς, τό καθαρότερον μέρος τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς. Ὡς ἀποτέλεσμα τοῦ κλονισμοῦ αὐτοῦ ἔρχεται καί ὁ κλονισμός περί τήν ἠθικήν.
✶✶✶
Ὁ ἱερεύς εἶναι φορεύς ἐξουσίας, ἡ χρῆσις τῆς ὁποίας σώζει ἔθνη καί λαούς καί ἀνοίγει τάς πύλας τοῦ παραδείσου.
Ὁ ἱερεύς εἶναι φορεύς ἐξουσίας, τρομερᾶς ἐξουσίας, τῆς ὁποίας κατά τούς θείους νόμους ἡ χρῆσις σώζει ἔθνη καί λαούς καί ἀνοίγει τάς πύλας τοῦ παραδείσου. Ὁ ἱερεύς εἶναι πνευματικός ἡγεμών λαοῦ, εἶναι ἥρως.
Κατά τήν θεόθεν δοθεῖσαν αὐτῷ ἐξουσίαν ὁ ἐλάχιστος τῶν ἱερέων διακρίνεται λαοῦ ὁλοκλήρου, πλήθους φιλοσόφων, ἡγεμόνων καί βασιλέων.
Ἰδεώδη δέ Ἐκκλησίαν, ἐλευθέραν καί ζῶσαν, ὀνομάζομεν ἡμεῖς ἐκείνην, εἰς τήν ὁποίαν ἡ μέν πολιτεία οὐδεμίαν ἔχει ἀνάμιξιν, ὁ δέ εὐσεβής λαός ὑπακούει καί ὑποτάσσεται εἰς τόν κλῆρον, πρεσβυτέρους καί ἐπισκόπους, οἱ δέ ποιμένες, ἐκλεγόμενοι ὑπό τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ, κυβερνῶντες τήν Ἐκκλησίαν ὑπακούουν καί ὑποτάσσονται εἰς τούς θείους νόμους, εἰς τό Ἱερόν καί Ἅγιον Εὐαγγέλιον.
Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ θεοφόρος, ἱερεύς καί μάρτυς ὤν, εἰς ἐπιστολήν του πρός ἱερέα ἔλεγεν: «Μηδέν ἄνευ γνώμης σου γενέσθω, μηδέ σύ ἄνευ γνώμης Θεοῦ τι πρᾶττε». (Στήν ἐνορία σου τίποτε νά μή γίνεται χωρίς τήν δική σου γνώμη, ἀλλά οὔτε κι ἐσύ νά κάνεις πράγματα ἀντίθετα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ).
Γιὰ τὴν ἀντιγραφὴ καὶ μεταφορὰ στὸ πολυτονικὸ
Φώτιος Μιχαήλ
Η Χώρα αντιμετωπίζει λογοκρισία στα κοινωνικά δίκτυα. Αν θέλετε να βλέπετε τις δημοσιεύσεις ο μόνος ασφαλής τρόπος είναι η εγγραφή στο site. Είναι δωρεάν.
Πηγή: