ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ ΕΔΕΣΣΗΣ
Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
«Η Μαριάμ πάντα συνετήρει τα ρήματα ταύτα συμβάλλουσα εν τη καρδία αυτής» (Λουκά β’ 19).
08/11/2024
Πάντοτε, αλλ’ ιδιαιτέρως σήμερον, ευσεβείς Εορτασταί, θα ηθέλαμεν να μάθωμεν τι γράφουν τα ιερά Ευαγγέλια δια την Μητέρα του Θεού. Να ακούσωμεν ποιους λόγους είπεν η Παναγία μας, όταν ήτο εις τον κόσμον αυτόν σωματικώς. Η Καινή Διαθήκη αναφέρει ωρισμένους λόγους Της, πολύ διδακτικούς ως είναι επόμενον.
Πολύ διδακτική είναι και η σιωπή της Θεοτόκου. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της Παναγίας μας, θα έλεγε κανείς, είναι η σιωπή. Σημειώνει ο Ιερός Ευαγγελιστής Λουκάς «Η Μαριάμ πάντα συνετήρει…». Η Μαριάμ έβαλεν εις την καρδίαν της και εκρατούσεν εις την μνήμην Της όλους τους λόγους που ήκουσεν.
Σιωπά η Θεοτόκος:
—Εις το Μέγα Μυστήριον της Θείας ενανθρωπήσεως.
Ακούει παρά του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, ότι θα γεννήση τον Σωτήρα του κόσμου, τον αιώνιον Κυβερνήτην. Απορεί δια τον ασπασμόν του Αγγέλου και την πληροφορίαν. Ερωτά τον Άγγελον «πως έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω;». Λαμβάνει την απάντησιν παρά του Αρχαγγέλου «Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σε…». Απαντά: «ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Βλέπει τα γεγονότα τα σχετικά με την γέννησιν του Κυρίου. Ακούει από τους Ποιμένας περί εμφανίσεως Αγγέλων. Παρατηρεί τους Μάγους να προσκυνούν και να φέρουν δώρα και σιωπά. Ο δίκαιος Συμεών και η Προφήτις Άννα προβαίνουν εις αποκαλύψεις δια τον Υιόν Της «το σωτήριον του Θεού» και δι’ αυτήν την ιδίαν.
Άγγελοι την συνοδεύουν εις την Αίγυπτον. Βλέπει τον Υιόν Της και Θεόν να μεγαλώνη. Τον ακούει εις τον Ναόν δωδεκαετή να ονομάζη Πατέρα Του τον Θεόν.
Γεγονότα ακατάληπτα εις την ανθρωπίνην διάνοιαν, ανεξήγητα, απερίγραπτα, πρωτοφανή και παράδοξα. Κύπτει την κεφαλήν, τα παραδέχεται, σιωπά. Κρύπτει εις την καρδίαν Της το Μέγα Μυστήριον της σαρκώσεως του Θείου Λόγου.
—Εις την τιμήν της Γεννήσεως του Θεού.
Ακούει από τον Αρχάγγελον την πληροφορίαν, ότι θα γίνη Μητέρα του Θεού. Την ονομάζει ο Άγγελος «κεχαριτωμένην», «ευλογημένην». Δεν καυχάται. Ονομάζει τον εαυτόν της «δούλην Κυρίου». Δούλος την εποχήν εκείνην εσήμαινε πράγμα άνευ αξίας, όχι πρόσωπον. Η Ελισάβετ (όταν την εδέχθη εις την οικίαν της) «ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν· ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η Μήτηρ του Κυρίου μου προς με;». Δεν δέχεται με εγωισμόν τον τίτλον Μητέρα του Κυρίου, αλλά λέγει «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον». Εις τον Θεόν οφείλεται η δόξα και η τιμή. «Τω μόνω σοφώ Θεώ δόξα» (Ρωμ. ιδ’. 26).
—Εις τας θλίψεις.
Εδοκίμασε πολλάς θλίψεις η Θεοτόκος. Πτωχή κόρη. Πτωχή Μητέρα. Γεννά εις σταύλον. Φεύγει εις Αίγυπτον. Εν πτωχεία ανατρέφει τον Υιόν Της. Με πόνον βλέπει να τον διώκουν να Τον συκοφαντούν. Με βαρύτατον πόνον παρακολουθεί τα γεγονότα της Σταυρώσεως.
Ρομφαία διήλθε την ψυχήν αυτής. (Λουκά β, 35) κατά την προφητείαν του Συμεών. Βλέπει τον αναμάρτητον Υιόν Της επί του Σταυρού. Δεν γογγύζει. Δεν καταράται. Δεν φωνάζει. Συγκλονίζεται, αλλά σιωπά. Πίνει αγογγύστως το Ποτήριον του Πόνου: Υποτάσσεται εις το θέλημα του Κυρίου, «ως δούλη Αυτού».
Σιωπά η Θεοτόκος και μας διδάσκει την σιωπήν. Σιωπά η Παναγία μας δια να σιωπώμεν και ημείς.
Να σιωπώμεν, όταν ο μικρός νους μας δεν μπορεί να εξηγήση τα δόγματα της Πίστεως, όταν μετρά με τα μέτρα της ανθρωπίνης κρίσεως τας Θείας Αλήθειας. «Τις γαρ έγνω νουν Κυρίου; ή τις σύμβουλος αυτού εγένετο;» (Ρωμ. ια’. 38).
Να σιωπώμεν οσάκις μας επαινούν, οσάκις μας τιμούν. Να μη μας συγκινούν αι τιμαί, οσονδήποτε μεγάλαι και αν είναι. Είσαι τέκνον μεγάλης Οικογένειας. Μη καυχάσαι δια το γενεαλογικόν σου δένδρον. Έχεις τέκνον με υψηλήν θέσιν και σε τιμά ως Πατέρα η Μητέρα, μη υψηλοφρόνει. Δεν είσαι Μητέρα Θεού. Έχεις χαρίσματα σπάνια και εξαιρετικά, μη εκδηλώνεσαι, μη τα εμφανίσης δια να προκαλέσης επαίνους.
Να σιωπώμεν εις τας θλίψεις της ζωής. Μα είναι μεγάλαι αι θλίψεις. Δεν είναι μεγαλύτεραι από τας θλίψεις της Παναγίας και εις το κάτω κάτω της γραφής δεν είσαι Παναγία. Είσαι αμαρτωλός άνθρωπος. Ως αμαρτωλοί άνθρωποι «άξια ων επράξαμεν απολαμβάνομεν». Ευρισκόμεθα εις την κάμινον της θλίψεως. Ας σιωπώμεν.
Πολυθόρυβος η εποχή μας. Έξωθεν κρότοι, έσωθεν θόρυβοι. Κίνησις, θόρυβος, φωναί, ανησυχίαι.
Ας αγωνισθώμεν να μιμηθώμεν την Μητέρα του Θεού και άνθρωπον της σιγής. Να γίνωμεν άνθρωποι της σιωπής. Με το κλειδί της σιωπής θα ανοίξωμεν την οικίαν της ειρηνεύσεως, της ησυχίας, της χαράς. Οι σιωπώντες μοναχοί εγνώρισαν και εν τω κόσμω τούτω την Βασιλείαν του Θεού, την Βασιλείαν της ατελευτήτου Χαράς και ευφροσύνης. Αμήν.
Λόγος εις την εορτήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου 1976
Εκδόθηκε σε πρώτη έκδοση το 1985 COPYRIGHT: Αρχιμ. Ιερόθεος Σ. Βλάχος
Για παραγγελία απευθύνεστε στον συγγραφέα ή στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ
Η Χώρα αντιμετωπίζει λογοκρισία στα κοινωνικά δίκτυα. Αν θέλετε να βλέπετε τις δημοσιεύσεις ο μόνος ασφαλής τρόπος είναι η εγγραφή στο site. Είναι δωρεάν.
Facebook Comments