Η Ιερά Μονή πανηγυρίζει εις τάς 8 Μαΐου (επέτειος θαύματος Παναγίας), 21 Νοεμβρίου (Εισόδια της Θεοτόκου) και 7 Φεβρουαρίου (μνήμη Αγίου Παρθενίου Λαμψάκου)
Στην περιοχή Φιγαρέτο Κανονίου Κέρκυρας βρίσκεται η Ιερά Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου Κασσωπίτρας. Η Μονή πρέπει να υφίσταται πριν του έτους 1706 μ.Χ. Πέρασε μια περίοδο κρίσεως όπου «βαθμηδόν περιήλθεν εις πτώσιν και ερήμωσιν». Το 1754 η ιδιοκτησία του Ναού περνάει στον Ιερέα Κοσμά Φίλιο, του οποίου η οικογένεια ήταν γραμμένη στο “LIbro D’ oro” της Κέρκυρας.
Ο κληρονόμος του Αναστάσιος Φίλιος, πουλάει τον Ναό το 1820 στον ιερομόναχο Νικόλαο Πατρίκειο εκ Κεφαλληνίας. Το 1850 μ.Χ. μαρτυρείται ως κτήτωρ αυτής «Ηλίας τις Χ». Τότε την αγόρασε ο Ηπειρώτης ιερομόναχος Γεννάδιος, ο οποίος την ανακαίνισε εκ βάθρων και εγκατέστησε τρεις μοναχές. Έκτοτε η Μονή κατέστη πυρήνας γυναικείου μοναχισμού. Κατά τον 20ο αιώνα μ.Χ. προσαρμόστηκε ως μετόχι της Ιεράς Μονής Αγίων Θεοδώρων Στρατιάς. Από το έτος 1991 μ.Χ. με απόφαση του Μητροπολιτικού Συμβουλίου της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας και Παξών μετετράπη σε ανδρώα Μονή.
Η Μονή διαθέτει μεταβυζαντινές εικόνες, αργυρά σκεύη και κανδήλες και λείψανα Αγίων (Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος, Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός, Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Άγιος Πολύκαρπος Σμύρνης κα). Επίσης διαθέτει τεμάχιο Τίμιου Ξύλου, λίθο από το όρο Θαβώρ και λίθο από το Πανάγιο Τάφο. Να σημειωθεί ότι η Μονή ευρίσκεται εντός αρχαιολογικού χώρου. Στον κήπο της παλαιότερα βρέθηκαν σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα.
Η Μονή εορτάζει την 8η Μαΐου, σε ανάμνηση της θαυματουργικής αναβλέψεως του τυφλού Στεφάνου, το οποίο τέλεσε η Παναγία στον ομώνυμο ναό της, στο χωριό της Κασσιώπης κατά το έτος 1530 μ.Χ.
Ιστορία θαύματος
Το 1530 μ.Χ., στη βενετοκρατούμενη Κέρκυρα, ένας τίμιος νέος, ο Στέφανος, γύριζε κάποια μέρα από την πόλη στο χωριό του. Στον δρόμο συνάντησε κι άλλους οδοιπόρους, κι έτσι βάδιζαν όλοι μαζί συντροφιά.
Κάποια στιγμή διέκριναν μακριά μερικούς νεαρούς, που μετέφεραν αλεύρι από τον μύλο. Η παρέα του Στέφανου μπήκε σε πειρασμό και θέλησε να κλέψει το αλεύρι. Όλοι συμφώνησαν, εκτός από τον Στέφανο και παρά την άρνηση του εκείνοι όταν πλησίασε η λεία τους, επιτέθηκαν στα παιδιά, τα έδειραν και άρπαξαν το αλεύρι.
Οι νεαροί, δαρμένοι και κακοποιημένοι, πήγαν στα σπίτια τους και διηγήθηκαν το επεισόδιο. Ύστερα ειδοποίησαν τον διοικητή, τον Σίμωνα Μπάιλο, κι εκείνος έστειλε στρατιώτες για να συλλάβουν τους κακοποιούς. Οι στρατιώτες συνέλαβαν σαν ύποπτο μόνο τον Στέφανο, γιατί οι άλλοι είχαν εξαφανιστεί. Εκείνος βάδιζε αμέριμνος, έχοντας πεποίθηση στην αθωότητά του. Απολογήθηκε στους στρατιώτες με ειλικρίνεια, αλλά δεν τον πίστεψαν. Τον έδεσαν και τον έκλεισαν στη φυλακή. Όταν τον οδήγησαν στον κριτή, ομολόγησε πάλι την αλήθεια αλλά εκείνος δεν τον πίστεψε και τον καταδίκασε. Όταν τον ρώτησε ποια τιμωρία προτιμά, να του κόψουν τα χέρια ή να του βγάλουν τα μάτια εκείνος περίλυπος, προτίμησε τη δεύτερη, γιατί του φάνηκε λιγότερο οδυνηρή. Με θρήνους και οδυρμούς οδηγήθηκε στον τόπο της καταδίκης, όπου εκτελέστηκε η φοβερή απόφαση. Ο Στέφανος τώρα, ανίκανος για μετακινήσεις, χειραγωγείται από τη μητέρα του.
Δεκαοχτώ μίλια από την πρωτεύουσα του νησιού ήταν χτισμένη η παραθαλάσσια πόλη Κασσιόπη. Ήταν γνωστή για ένα ναό της Θεοτόκου, από τον οποίο περνούσε πλήθος λαού και προσκυνούσαν τη θαυματουργή της εικόνα. Ο Στέφανος αποφασίζει και πηγαίνει στην πόλη αυτή. Θα μένει στον ναό της Θεοτόκου και θα ζητά ελεημοσύνη από τους φιλάνθρωπους. Προσκύνησε με τη μητέρα του τη θαυματουργή εικόνα και παρακάλεσε τον διακονητή μοναχό να του παραχωρήσει ένα κελλάκι για τη διαμονή του. Την πρώτη βραδιά έμειναν μέσα στην εκκλησία. Η μητέρα του, κατάκοπη, κοιμήθηκε αμέσως. Ο ίδιος όμως δεν μπορούσε να ησυχάσει από τους πόνους.
Κάποια στιγμή τον πήρε ένας ύπνος ελαφρός. Νοιώθει τότε δύο χέρια να τον ακουμπούν και να ψηλαφούν τις κόγχες των ματιών του. Ήταν τόσο αισθητό, ώστε ξύπνησε αμέσως και αναρωτιόταν ποιος να τον είχε αγγίξει. Και τότε Βλέπει μπροστά του μία γυναίκα λαμπροφορεμένη και λουσμένη στο φως. Στάθηκε λίγο κι ύστερα εξαφανίστηκε. Γυρίζει ο Στέφανος και βλέπει τα καντήλια αναμμένα. Ξυπνάει τη μητέρα του και τη ρωτάει ποιος άναψε τα καντήλια και εκείνη του λέει να σωπάσει νομίζοντας πως το παιδί της ονειρεύεται. Όταν όμως ο Στέφανος επέμενε, η μητέρα του ανασηκώθηκε και κοίταξε με ανησυχία και λαχτάρα το πρόσωπό του και έζησε ένα ολοζώντανο θαύμα: οι κόγχες του παιδιού της στολίζονταν από δύο γαλανά μάτια, ενώ, πριν την τύφλωση, τα μάτια του Στέφανου ήταν μαύρα!
Αμέσως, μητέρα και γιός ευχαρίστησαν με δάκρυα χαράς την Υπεραγία Θεοτόκο για τη γρήγορη επέμβασή της. Από τον θόρυβο ανησύχησε ο νεωκόρος μοναχός κι έτρεξε στον ναό για να δει τί συμβαίνει. Το ολοφάνερο θαύμα τον συγκλόνισε κι έφυγε γρήγορα για τη χώρα, για ν᾿ αναγγείλει το γεγονός. Όταν το άκουσε ο διοικητής Μπάιλος, παραξενεμένος, πήρε μαζί του τους προκρίτους της Κέρκυρας κι επισκέφθηκε τον Στέφανο. Είδε τα νέα μάτια στις κόγχες τους και θαύμασε. Είδε ακόμη, σαν απόδειξη, και το σημάδι στα βλέφαρά του από το πυρακτωμένο σίδερο. Μέσα του όμως ο διοικητής είχε και κάποια αμφιβολία. Γι’ αυτό, όταν επέστρεψε στη χώρα, ζήτησε από τον δήμιο να του δείξει τα μάτια που αφαίρεσε. Πράγματι ο δήμιος του έδειξε τα μάτια που τα είχε μέσα σε μια λεκάνη και μάλιστα ήταν μαύρα μάτια, όχι γαλανά, σαν κι αυτά που είχε τώρα ο Στέφανος. Η αλήθεια αποδείχθηκε με τον πιο εύγλωττο και πειστικό τρόπο. Κι ο ηγεμόνας, αφού ειδοποίησε να φέρουν τον Στέφανο, του ζήτησε συγνώμη και τον αποζημίωσε με πλούσια δώρα και ανακαίνισε μ᾿ επιμέλεια τον περίβολο του ιερού ναού της Θεοτόκου.
Λίγα χρόνια μετά το θαύμα, το 1537, η Κασσιόπη έπεσε θύμα της βαρβαρότητας του στόλου του σουλτάνου Σουλεϊμάν Α΄ του Μεγαλοπρεπή. Ο τουρκικός στόλος, υπό τις διαταγές του Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, επιτέθηκε στην Κέρκυρα και η Κασσιόπη σχεδόν ισοπεδώθηκε από το μένος των επιτιθεμένων. Η εκκλησία της Κασσωπίτρας δεν γλύτωσε την επίθεση, σώθηκε όμως η θαυματουργή εικόνα με θεϊκή παρέμβαση.
Και αν αυτό πάλι ακούγεται υπερβολικό, το πιστοποιεί ο Γάλλος Βαρόνος Saint Blancard, όπως αυτό καταγράφεται στο σχετικό ημερολόγιο της εκστρατείας του. Ο Βαρόνος εκείνη της περίοδο ήταν ηγέτης της Γαλλικής αρμάδας και πολεμούσε στο πλευρό των συμμάχων τους, των Τούρκων, ο Blancard, αν και σύμμαχος των εχθρών, δεν έπαυε να είναι χριστιανός. Έτσι τρεις μέρες μετά της επίθεση, άραξε με το στόλο του έξω από το λιμάνι της Κασσιόπης, για να διαπιστώσει αν επέζησε της επίθεσης. Βρήκε όμως την εκκλησιά κατεστραμμένη.
Η σκεπή είχε καταρρεύσει μέσα στο ναό ενώ όρθιοι απέμεναν μόνο οι τοίχοι. Η εκκλησία ήταν γεμάτη μπάζα και εντόσθια ζώων και τα τιμαλφή είχαν αφαιρεθεί. Οι εικόνες που δεν είχαν αξία, κρεμόταν ακόμα στους τοίχους, καλυμμένες με αίμα και κόπρανα ζώων, σε ένδειξη βεβήλωσης από τους Τούρκους. Όμως μια εικόνα της Θεοτόκου παρέμενε άθικτη, στολισμένη με ασημένια τάματα.
Ο Βαρόνος απόρησε με αυτή την εξαίρεση που έκαναν οι Τούρκοι. Ρώτησε τον λόγο και πήρε ως απάντηση ότι κατά τη διάρκεια της λεηλασίας, ένας Τούρκος στρατιώτης δοκίμασε να αφαιρέσει τα τάματα, αλλά όταν ακούμπησε την εικόνα τυφλώθηκε και οι υπόλοιποι στρατιώτες δεν τόλμησαν να την πειράξουν. Ο Blancard μετά από όσα άκουσε έκανε δέηση μπροστά στην εικόνα πριν αποχωρήσει.
Η θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς Κασσωπίτρας που έδωσε φως στο Στέφανο, το αφαίρεσε από τον βέβηλο που τόλμησε να την πειράξει. Σίγουρα ακούγετε απίστευτη αυτή η διήγηση όπως και η παραπάνω για το θαύμα της ομμάτωσης του Στέφανου. Όμως οι σύγχρονες μαρτυρίες είναι αδιάψευστες αποδείξεις των γεγονότων. Το ημερολόγιο του Βαρόνου, που σώζετε μέχρι τις μέρες μας, προοριζόταν για τον βασιλιά Φραγκίσκο, κατόπιν εντολής του αφού οι Γάλλοι σε αυτό τον πόλεμο ήταν σύμμαχοι των Τούρκων ενάντια στους Ενετούς.
Προφανώς δεν τους συνέφερε να φανούν συνένοχοι με βέβηλους θαυματουργών χριστιανικών ναών, αντίθετα τους έβλαπτε πολιτικά ο τρόπος που γλύτωσε η εικόνα. Ότι λοιπόν καταγράφηκε περιγράφει ένα πραγματικό γεγονός και όχι πολιτικές η άλλες σκοπιμότητες.
Μετά την καταστροφή της εκκλησίας, οι Ενετοι απομάκρυναν την εικόνα και την τοποθέτησαν στο ενετική Αρμοστεία. Έμεινε εκεί για χρόνια και παρόλο που το 1590 η εκκλησία της Υπεραγίας Θεοτόκου Κασσωπίτρας επισκευάστηκε από τους Ενετούς, η εικόνα δεν επέστρεψε. Αντίθετα περιπλανήθηκε σε ναούς της πόλης της Κερκυραίος, ώσπου το 1967 μετά από τέσσερις αιώνες απουσίας, γύρισε με τιμές αρχηγού κράτους στο σπίτι της, στο ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου Κασσωπίτρας, στην Κασσιόπη. Αυτοί οι τέσσερις αιώνες απουσίας οδήγησαν στο να ξεχαστούν τς θαυμαστά έργα Της. Σήμερα μόνο οι κάτοικοι της Κασσιόπης και γειτονικές περιοχές, γνωρίζουν τη δύναμη και τη χάρη Της, που παραμένει αμείωτη.
Λίγοι εκτός Κέρκυρας, γνωρίζουν σήμερα ότι είναι ανάμεσα στις εικόνες που αποδόθηκαν στον Ευαγγελιστή Λουκά, ότι είναι η εικόνα που πριν από λίγους αιώνες έκανε ένα ασύλληπτο για τον ανθρώπινο νου θαύμα. Ότι για τη Χάρη Της, συνέρρεαν πλήθος κόσμου από όλη την Ευρώπη για να ανάψουν ένα κερί. Μόνη θύμηση αυτής της δόξας παραμένουν οι αμέτρητες υπογραφές προσκυνητών στις τοιχογραφίες του ναού, που σφράγιζαν με αυτό τον τρόπο το προσκύνημα τους.
Η Θαυματουργή εικόνα Της Παναγίας Κασσωπίτρας, λιτανεύεται κάθε χρόνο, στις 8 Μαΐου στην Κασσιόπη, σε ανάμνηση του θαύματος της ομματωσης του μικρού Στέφανου. Τον υπόλοιπο χρόνο παραμένει σε προσκύνημα εντός του ναού, που από μόνος του αποτελεί ένα μοναδικό θρησκευτικό μνημείο.
Από τη δημιουργία της πρώτης εκκλησίας μέχρι σήμερα, ο ναός της Κασσιόπης γνώρισε δόξα, λατρεία, ακμή αλλά και αλλεπάλληλες επιθέσεις και καταστροφές από σταυροφόρους, πειρατές, Τούρκους, Σικελούς κ.α και όμως επέζησε.
Παρότι η πρώην σπουδαία πόλη της Ρωμαϊκής και μετέπειτα Βυζαντινής Κασσιόπης, εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους και παρέμεινε έρημη για αιώνες, η εκκλησία δεν έπαψε να λειτουργεί ακόμα και σε κακή κατάσταση για κάποιες περιόδους και να περιβάλλεται μάλιστα από την αμέριστη αγάπη των Κερκυραίων αλλά και τον Ενετών.
Σήμερα τα σημάδια αυτής της διαχρονικότητας του μνημείου διαφαίνονται ξεκάθαρα. Εξωτερικά ο ναός έχει την όψη καθολικών ναών που έλαβε τον 16ο αιώνα μετά την ανακατασκευή του από τους Ενετούς. Εσωτερικά φέρει βυζαντινές τοιχογραφίες του 11ου και 16ο αιώνα, βυζαντινές και καθολικές εικόνες και άλλα αποτυπώματα του παρελθόντος, ενώ σε περίοπτη θέση δεσπόζει η θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου, ευλογώντας τους ικέτες, όπως έκανε για τον μικρό Στέφανο.
Στην Εκκλησία σήμερα που λειτουργεί ως ενοριακός Ναός, τελούνται κανονικά όλες οι θρησκευτικές λειτουργίες αλλά και τα Μυστήρια ενώ παραμένει ανοιχτή καθημερινά από τον Μάιο έως και τον Οκτώβριο τις ώρες 9.00 π.μ – 14.00 μ.μ και όποιοι επιθυμούν να την επισκεφθούν σε διαφορετικές ώρες ή εποχή μπορούν να το κάνουν μόνο κατόπιν συνεννοήσεως.
Τηλέφωνο εκκλησίας: (+30) 26630 81201.
Επιμέλεια κειμένου Χώρα Του Αχωρήτου
Πηγές:
http://www.saint.gr/4157/saint.aspx
http://greekorthodoxreligioustourism.blogspot.gr/2016/04/blog-post.html
http://www.monastiria.gr/nisia-ioniou/nomos-kerkiras/iera-moni-panagias-kassopitras-kerkyra/
https://holytrinityfamily.blogspot.gr/2015/05/the-miracle-of-our-lady-theotokos-in.html
Facebook Comments