Η Παναγία πηγαίνει στην Ελισάβετ η οποία ήταν έγκυος, να την χαιρετήσει.Και το βρέφος που εβρίσκετο στην κοιλιά της Ελισάβετ εσκίρτησε και η Ελισάβετ γέμισε από Άγιο Πνεύμα και τότε προφήτευσε για την Παναγία και την μακάρισε!
– Η Παναγία δέχεται τον χαιρετισμό του Αγγέλου,όπου της είπε “Μαριάμ μη φοβού” γιατί ταράχτηκε η ίδια,αιφνιδιάστηκε,ξαφνιάστηκε,με τον χαιρετισμό του Αγγέλου.Ο οποίος της είπε ότι θα γεννήσει αυτή τον Μεσσία.Αλλά αυτή είχε απορία,πως θα γίνει αυτό,αφού είμαι μόνη μου δεν έχω σύζυγο,δηλαδή αντέδρασε σ΄αυτόν τον χαιρετισμό του Αγγέλου και είπε τον λογισμό της.Δεν έκατσε παθητικά χωρίς να πει αυτό που εσκέφτετο και ο Άγγελος της είπε ότι αυτό θα γίνει εν Πνεύματι Αγίω.
“Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι”. Έλαβε λοιπόν τον χαιρετισμό του Αγγέλου και την μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος και λέει για να αποδειχθεί και αυτό σου λέω,ότι ο Θεός θέλει γίνεται και τίποτα δεν είναι αδύνατον στον Θεόν!
Της λέει ότι η Ελισάβετ που είναι στύρα και σε προχωρημένη ηλικία,ήδη είναι έγκυος στον έκτο μήνα.Η Παναγία το ακούει αυτό και τρέχει κατ΄ευθείαν στην Ελισάβετ να την χαιρετήσει, να την συναντήσει και τότε ακριβώς γίνεται αυτό.Τότε λοιπόν σκιρτάει το βρέφος εν τη κοιλία της Ελισάβετ και μακαρίζει την Παναγία μας.
– Τι σημαίνουν όλα αυτά –
Το πιο σημαντικό στη πνευματική ζωή,στη ζωή μας δηλαδή είναι να έχουμε σκιρτήματα,αλλά εμείς είμαστε κοιμισμένοι,είμαστε νεκροί και ζούμε σαν ζωντανοί.Όλη η ζωή μας και η πνευματική ζωή ορίζεται από πνευματικά σκιρτήματα. Από αυτήν την καλήν αλλοίωση,από αυτό το χοροπηδητό της καρδιάς μας ,από αυτήν την καλήν αναστάτωση,που μας φέρνει σε μια πνευματική αναζήτηση και πορεία.
Η πνευματική ζωή δεν είναι κάποιοι κανόνες που βάζουν κάποια καλούπια για να διασφαλιστούμε,είναι ζωντάνεμα της καρδιάς μας και ζωντανή καρδιά είναι αυτή η εσωτερική αναπήδηση,τα σκιρτήματα τα οποία έχουν βεβαίως κάποιες προϋποθέσεις.
Είδαμε λοιπόν η Παναγία, έχοντας πλέον την παρουσία του Αγίου Πνεύματος ταράσσονται τα πάντα,τα βρέφη σκιρτούν,οι ταπεινοί άνθρωποι προφητεύουν και αναφωνούν.
Εμείς ζούμε σαν πεθαμένοι,συναντώμεθα και λέμε σαχλαμάρες,δεν έχουμε σκιρτήματα και δεν εμπνέει κανένας κανέναν.Εντάξει και τι να κάνουμε να διαβάζουμε βιβλία, δεν φτάνει,να έχουμε έξυπνα μυαλά, δεν φτάνει,να προσπαθούμε να βρούμε διάφορες τεχνικές, δεν φτάνει,όλα αυτά είναι θάνατος χρειάζεται να ακολουθήσουμε την οδό της Παναγίας. – Και ποια ήταν η οδό της Παναγίας; Διαφύλαξε ως λόγο ύπαρξης της την σχέση της με τον Θεό.Ήταν παρθένος και είναι παρθένος.- Τί σημαίνει παρθένος; Ότι έχω καθαρήν την καρδιά μου,ανόθευτη από οποιοδήποτε άλλον στόχο πλην του Θεού,δηλαδή αφήνω καθαρή την καρδιά μου μόνο για τον Θεό,ο λόγος ζωής μου είναι μόνο ο Θεός και μέσα σ΄αυτήν την διάθεση γεννά και το δικαίωμα να ρωτάει τον Άγγελο,να ρωτάει τον Θεό,γιατί ήξερε ότι στην καρδιά της μόνο ο Θεός είναι,δεν υπάρχει κάτι άλλο.Αυτό σημαίνει παρθένος ,που δεν μολύνεται η καρδιά του από οτιδήποτε άλλο πλην του Θεού.Δεν γίνεται κάλπικη η καρδιά μας ,έχουμε δηλαδή μόνο στόχο τον Θεό και αυτό γέννησε το δικαίωμα να ρωτήσει τον Άγγελο “και πόθεν μοι τούτο” πως θα γίνει αυτό, αφού άνδρα δεν γινώσκω (δεν γνωρίζω δεν έχω σχέση).Και τότε δέχεται την απάντηση του Αγγέλου!
– Τί είναι αυτό που ενέπνευσε την Ελισάβετ να προφητεύσει ;
-Τί είναι αυτό που έκανε το βρέφος να σκιρτήσει;
Η στάση της Παναγίας ! – Ποιά;Όχι γιατί ήταν αφοσιωμένη στον Θεό,όχι γιατί ρώτησε τον Άγγελο, αλλά μετά απάντησε.<<Ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου>>.
Ο άνθρωπος που παραδίδεται στο θέλημα του Θεού,ο άνθρωπος που παραδίδεται στον Θεό και στα καλά και στα άσχημα,αυτός είναι ο ταπεινός, που λέει δεν ξέρω ο λογισμός μου,μου λέει άλλα πράγματα,εγώ θεωρώ ότι άλλα είναι σωστά,αλλά να είναι ευλογημένο,παραδίδεται στον Θεόν.
Αυτός ο άνθρωπος με αυτήν του τη στάση κάνει αρχή της πραγματικής ζωής ,της πνευματικής ζωής,αρχίζουν σιγά σιγά να γεννιόνται τα εσωτερικά σκιρτήματα και να εμπνέει και τον εαυτό του και τους άλλους.
Ούτε οι έξυπνοι λοιπόν,ούτε οι ενάρετοι,ούτε οι ικανοί, ούτε οι άνθρωποι που ξέρουν σωστές μεθόδους ,να διαχειρίζονται και να ελέγχουν ανθρώπους,είναι που μπορούν να γεννήσουν σκιρτήματα,αλλά ο άνθρωπος που ακολουθεί την οδό αυτή της Παναγίας που έμαθε να αφήνεται. “Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα”.
Ο αφημένος άνθρωπος είναι ο κουτός άνθρωπος που λέει,δεν μου φτάνει η λογική μου και το μυαλό μου,δεν μου φτάνουν οι σχεδιασμοί μου.Ο κουτός και ο χαζός κατά τα δεδομένα του κόσμου που αφήνεται,σε αυτόν σιγά σιγά αποκαλύπτεται ζωή, σε αυτόν σιγά σιγά γεννιέται το φως του Θεού.Μέσα του γίνεται δεκτικός των δωρεών και της χάριτος του Θεού και αυτός δεν λέει τίποτα,δεν κάνει τίποτα έναν ασπασμό δίνει,ένα χαίρεται και αλλοιώνεται το περιβάλλον,αλλοιώνονται οι άνθρωποι.
Αν εμείς δεν αλλάζουμε τους ανθρώπους με τα λόγια μας ,είναι γιατί δεν έχουμε σκιρτήματα.
Η Παναγία δεν έκανε κηρύγματα ,μόνο χαιρέτησε ,ασπασμόν έδωσε ,χαιρετισμό δηλαδή και το βρέφος εσκίτησε και η Ελισάβετ τα έχασε με την πληρότητα του Αγίου Πνεύματος που την έκανε να προφητεύσει και να μακαρίζει την Παναγία.Άρα το ότι δεν έχουμε σκιρτήματα και δεν έχουμε δηλαδή ζωή δεν φταίει κανείς ,δεν φταίνε οι άλλοι.Αν οι άλλοι δεν αλλάζουν γύρω μας δεν φταίνε οι άλλοι,εμείς είμαστε οι φταίχτες που δεν έχουμε παραδοθεί εις το θέλημα του Θεού.Να γίνουμε οι ανίσχυροι και αδύναμοι, αλλά οι αφημένοι εις τον Θεό,που χρησιμοποιούμε και την λογική μας για να ρωτούμε τον Θεό. Αλλά μετά δεχόμαστε την απάντηση Του,λέμε να είναι ευλογημένο,τότε αρχίζει η καρδιά μας να χορεύει να σκιρτά και αυτό το σκίρτημα μεταδίδεται στους άλλους ανθρώπους. Και καταλαβαίνουμε η ζωή μας έχει βάσανα,αλλά είναι ζωή με ουσία,είναι ζωή με πραγματικό περιεχόμενο και χαρά! Η ζωή που μας δόθηκε είναι πρόγευση της αληθινής της αιωνίου Ζωής!
Από την παράκληση της Παναγίας μας στον Ιερό Ναό της Παναγίας Λαοδηγήτριας 3/8/2016
Από τον π Βαρνάβα Γιάγκου.
Facebook Comments