Ένας μάρτυρας της πίστεως που πέθανε με ιδιαίτερα επίπονο τρόπο, αρνούμενος να προσκυνήσει τα είδωλα, υπήρξε ο Άγιος Υάκινθος.
Καππαδόκης στην καταγωγή, ο Υάκινθος έζησε επι των ημερών του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Τραϊανού, του οποίου διετέλεσε κουβικουλάριος, θαλαμηπόλος δηλαδή.
Μια μέρα που ο αυτοκράτορας τελούσε γιορτή προς τιμή των ειδώλων, ο άγιος αποσύρθηκε για να προσευχηθεί.
Ένας από τους συναδέλφους του τον είδε και έτρεξε να τον καταγγείλει στον αυτοκράτορα. Τότε αυτός διέταξε να τον φέρουν αμέσως μπροστά του και να του προσφέρουν ειδωλόθυτα.
Τότε ο άγιος αρνήθηκε και προέτρεψε τον αυτοκράτορα να αρνηθεί την λατρεία των δαιμόνων και να δεχτεί τον Ιησού Χριστό ως το μόνο αληθινό Θεό.
Εξοργισμένος ο αυτοκράτορας τον κατηγόρησε ως αγνώμων και διέταξε να τον χτυπήσουν και μετά να του ανοίξουν με το ζόρι το στόμα και να του βάλουν μέσα το φαγητό με το ζόρι.
Στη βιογραφία του σώζεται η φράση που είπε στον Αυτοκράτορα ως απάντηση: «Αν η ευγνωμοσύνη είναι αρετή, βασιλιά, ποια απολογία θα μπορέσω να δώσω αρνούμενος το Σωτήρα μου Χριστό, ο όποιος έχυσε για μένα το αίμα του, ο οποίος μου χάρισε την πίστη, την ελπίδα, την αγάπη, ο όποιος μου δίνει λιμάνι στις τρικυμίες της ψυχής, παρηγοριά στη θλίψη, ασφάλεια στα κύματα, θώρακα στις δοκιμασίες; Και ο οποίος μου επιφυλάσσει συμμετοχή αιώνια στη βασιλεία Του και τη δόξα;».
Βλέποντας ωστόσο ότι οι υπηρέτες τους μάταια κόπιαζαν να εξαναγκάσουν τον άγιο να φάει, εγκατέλειψε έξαλλος το συμπόσιο δίνοντας εντολή να τον ρίξουν στη φυλακή με τα πόδια δεμένα.
Την επόμενη τον έφεραν ξανά μπροστά στον αυτοκράτορα στον οποίο δήλωσε ότι κανένα βασανιστήριο δεν θα μπορούσε να τον πείσει να ανταλλάξει την αιώνια ζωή με τις απολαύσεις της παροδικής αυτής ζωής.
Οι δήμιοι τότε τον μαστίγωσαν με τέτοια αγριότητα που τα πρόσωπα τους γέμισαν με το αίμα του. Στο τέλος τον κρέμασαν και του ξέσκισαν τα πλευρά.
Νικώντας τους πόνους του ο άγιος τότε φώναξε: «Ω Τραιανέ! Δίχως να το θέλει μου κάνει τη μεγαλύτερη ευεργεσία μαθαίνοντας μου να υπομένω τους πόνους του Χριστού. Όσο πιο σκληρά τα μαρτύρια τόσο μεγαλύτερη θα είναι η πίστη μου!»
Υπέμενε έτσι επτά ώρες και οδηγήθηκε πάλι στη φυλακή.
Ο αυτοκράτορας πρόσταξε να μη του δίνουν άλλη τροφή εκτός από τα ειδωλόθυτα. Ωστόσο ο άγιος έμεινε για πολλές μέρες δίχως να φάει ή να πιει, τρεφόμενος αποκλειστικά με την πίστη και την προσευχή.
Την 38η μέρα, ο αρχιφύλακας τον είδε ένα εκτυφλωτικό φως να λάμπει μέσα στο κελλί, όπου στεκόταν ο άγιος, με την όψη του να αστράφτει ανάμεσα σε δυο αγγέλους που τον συντρόφευαν.
Έσπευσε δε να αναφέρει το γεγονός στον αυτοκράτορα, ο οποίος θεώρησε ότι πρόκειται για παραίσθηση και διέταξε να υποβληθεί ο Υάκινθος σε νέα βασανιστήρια.
Την 40η μέρα οι δεσμοφύλακες βρήκαν τον άγιο νεκρό περιτριγυρισμένο από αγγέλους που κρατούσαν λαμπάδες στα χέρια τους. Πέθανε το 98 μ.Χ., σε ηλικία 20 ετών.
Ο Άγιος Υάκινθος αγιογραφία του Μ. Χατζημιχάλη
Ο αυτοκράτορας Τραϊανός, κατά την ελληνορθόδοξη παράδοση, έδωσε εντολή να πετάξουν το λείψανό του σε κάποιο βούνο, για να το φάνε τα θηρία, αλλά το φύλασσαν άγγελοι και τα θηρία δεν το πείραξαν.
Ο ιερέας Τιμόθος, ένας συγγενής του αγίου, οδηγήθηκε από άγγελο στο τόπο που βρισκόταν το σώμα και το έθαψε με τιμή. Όταν δε ο ίδιος πέθανε, άφησε εντολή σε μια ευσεβή χήρα να αγρυπνά στη φύλαξη του τιμίου λειψάνου.
Μετά από πολλά χρόνια ο Υάκινθος φανερώθηκε σε έναν συγκλητικό που είχε τυφλωθεί. Τον θεράπευσε και του αποκάλυψε τον τόπο που φυλασσόταν το σώμα από τη χήρα και του έδωσε εντολή να το μεταφέρει στην πατρίδα του.
Μετά την θεραπεία του, ο συγκλητικός λησμόνησε την υπόσχεση του. Έτσι σύντομα άρχισε να χάνει ξανά την όραση του. Θεραπευμένος όμως πάλι από τον άγιο, υπάκουσε αυτή τη φορά, και φρόντισε να μεταφερθεί το λείψανο στην Καισάρεια.
Φτάνοντας στην είσοδο της πόλης τα υποζύγια που έσερναν την άμαξα πάνω στηνο ποία είχε αποτεθεί το λείψανο, κατευθύνθηκαν προς το οικογενειακό σπίτι του αγίου όπου και σταμάτησαν.
Τελικά, το λείψανο ετάφη στην πατρίδα του, την Καισάρεια.
Παρά το γεγονός πως η ζωή και ο θάνατος του Υάκινθου δεν έχει καμία σχέση με έρωτα και ερωτευμένους, τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει επικρατήσει η άποψη πως ο συγκεκριμένος Μάρτυρας είναι ο προστάτης των ερωτευμένων.
Ως επιχείρημα εμφανίζεται ο θάνατος του για την αγάπη του Θεού. Ο ίδιος λόγος δηλαδή για τον οποίο έχουν θανατωθεί χιλιάδες Μάρτυρες ανα τους αιώνες.
Μάλιστα το 1994, ο τότε εκπρόσωπος Τύπου της Ιεράς Συνόδου, Γιάννης Χατζηφώτης, πρότεινε να καθιερωθεί ως ημέρα των ερωτευμένων η γιορτή του Αγίου Υακίνθου, που τιμάται στις 3 Ιουλίου.
Στην καθιέρωση της 3ης Ιουλίου ως ημέρα του έρωτα και της ποίησης πρωτοστάτησε ο γνωστός τραγουδοποιός από τα Ανώγεια της Κρήτης, Λουδοβίκος των Ανωγείων.
Μαζί με ανθρώπους του πνεύματος και των γραμμάτων προχώρησαν στην ανέγερση ενός ναού σε μια πανέμορφη τοποθεσία, σε υψόμετρο 1.200 μέτρων στον Ψηλορείτη.
Μπροστά από το εκκλησάκι αυτό, που είναι το μοναδικό στην Ελλάδα αφιερωμένο στον Άγιο, κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται εκδηλώσεις με την επωνυμία Υακίνθεια.
Το εκκλησάκι που έχτισαν στην Κρήτη για τον Άγιο
Ωστόσο σε αυτές δεν αναφέρεται μόνο ο Χριστιανός Υάκινθος που καμία σχέση δεν έχει με τους ερωτευμένους αλλά και ο συνονόματός του από την ελληνική μυθολογία ο οποίος ήταν εραστής του Θεού Απόλλωνα.
Κατά την Wikipedia: «Ο Απόλλων έσκαψε ο ίδιος με τα χέρια του τον τάφο του Υακίνθου και από το σώμα του ή από το αίμα του έκανε να φυτρώσει για πρώτη φορά το ομώνυμο φυτό και λουλούδι.
Πάνω στα φύλλα του φυτού αυτού λεγόταν ότι διακρίνονταν τα γράμματα ΥΑ ή ΑΙ, που τα συσχέτιζαν ερμηνευτικά με το «ΥΑκινθος», «υΑκΙνθος», το σχετλιαστικό μόριο «αι» ή και τον ΑΙαντα.
Παράλληλα, το όνομα Υάκινθος είναι συνυφασμένο και με τα πανάρχαια ήθη. Προς τιμήν του γίνονταν κάθε χρόνο γιορτές στην Τύλισσο, στη Μεσσηνία και τη Σπάρτη. Γιόρταζαν τον θάνατο και την ανάστασή του, καθώς θεωρούνταν ένας προελληνικός θεός της βλάστησης και της γονιμότητας ενώ σώζονται πολλά χάλκινααγάλματά του.
Ο Μότσαρτ έγραψε την όπερα «Απόλλων και Υάκινθος» (1767) με υπόθεση από τον μύθο του Υακίνθου. Σε αυτή ο Υάκινθος παρουσιάζεται ως πριγκηπόπουλο, γιος του βασιλιά της Σπάρτης Οιβάλου και αδελφός της Μελίας».
Ο Θάνατος του Υάκινθου, ελαιογραφία του Giovanni Battista Tiepolo(1752)
Μια μικρή λοιπόν αναζήτηση στην ιστορία και τις πηγές είναι αρκετή για να αποδείξει πως ο Υάκινθος που πολλοί νομίζουν πως είναι η «ορθόδοξη απάντηση» στον εμπορικό Άγιο Βαλεντίνο είναι όχι μόνο ένα ακόμη εμπορικό δημιούργημα αλλά και παντελώς άσχετος με το θέμα.
Στα Ανώγεια ο ναΐσκος που είναι αφιερωμένος στον Άγιο Υάκινθο, είναι χτισμένος με ξερολιθιά, σε μορφή μιτάτου. Ο ναός έγινε το 1998 μετά από πρόταση του Λουδοβίκου των Ανωγείων την οποία αποδέχτηκε ο μητροπολίτης Ρεθύμνου Άνθιμος.
Το σχεδιασμό και την επίβλεψη είχε ο αρχιτέκτονας Σταύρος Βιδάλης. Στο χώρο αυτό γιορτάζονται κάθε χρόνο τα Υακίνθεια. Στα Υακίνθεια, σε ένα συγκερασμό της αρχαιοελληνικής και της χριστιανικής γιορτής, κάθε καλοκαίρι, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, τιμώνται η νιότη και η αγάπη, με πλούσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις, που διαρκούν τρεις ημέρες.
Έχουν εξελιχθεί, μάλιστα, σε θεσμό και αποτελούν πόλο έλξης επισκεπτών και μουσικών από την Κρήτη και άλλες περιοχές της Ελλάδας, αλλά και όλη τη Μεσόγειο.
Επίσης στην Αχαΐα υπάρχουν επίσης δύο ξωκλήσια αφιερωμένα στην μνήμη του Αγίου: το ένα κοντά στο χωριό Καλαμάκι- και το άλλο εντός του Χιονοδρομικού κέντρου Καλαβρύτων.
Η ιστοσελίδα των Υακινθείων ξεκινά με σύντομο κείμενο για τον ωραίο Υάκινθο που ρίχνει το δίσκο μαζί με τον Απόλλωνα προκαλώντας τη ζήλια του Ζέφυρου. Και μιας και ο Άγιος θεωρείται ο δικός μας Άγιος της Αγάπης και του Έρωτα ο Λουδοβίκος συμπληρώνει : «Ο έρωτας έχει τελικά πολλά διαφορετικά πρόσωπα. Κι αν ένα από αυτά γιορτάζει τον Φλεβάρη, υπάρχει κι εκείνο του Υάκινθου που τιμάται το καλοκαίρι. Ο Άγιος Υάκινθος με τον Βαλεντίνο δεν είναι διαφορά αντίθεσης, απλά διαφορά. Στον Βαλεντίνο κόβουνε τα τριαντάφυλλα και τα προσφέρουνε για αγάπη στα κορίτσια τους. Εμείς παίρνουμε το χέρι του κοριτσιού και το οδηγούμε εκεί που είναι τα τριαντάφυλλα και του τα δείχνουμε, δεν τα κόβουμε ποτέ. Ο Άγιος Υάκινθος δεν είναι ο Άγιος των ερωτευμένων, αλλά εκείνων που έχασαν και εκείνων που ελπίζουν να βρουν. Ο έρωτας έτσι κι αλλιώς είναι θεϊκή επίσκεψη και η ζωή, γενικότερα, μια γιορτή, όπου είμαστε όλοι καλεσμένοι. Επτακόσιες είκοσι χιλιάδες (720.000) ώρες που είναι τα 80 χρόνια ζωής δεν είναι αρκετές για να γεράσουμε… ο Άγιος Υάκινθος σαν ιδεολογία λέγεται με τρεις κουβέντες: ο Άγιος των αισθημάτων, της ανάμνησης και της προσδοκίας τους. Γι’ αυτό τους λέω, όταν θα πηγαίνετε στον Άγιο Υάκινθο θα ανάβετε δυο κεριά, ένα στην ανάμνηση και ένα στην προσδοκία. Σ’ έναν τέτοιο χώρο παράκλησης οφείλω, από τη μια, να θυμηθώ μιαν αγάπη μεγάλη που έχασα, αλλά μπορώ από την άλλη, να παρακαλέσω να με επισκεφθεί πάλι το αίσθημα. Επομένως, δεν είναι ο Άγιος του Έρωτος ο Υάκινθος, αλλά ο Άγιος της ανάμνησης των αισθημάτων και της προσδοκίας τους, αλλά και ο Άγιος της μοναξιάς και του συγκρατημένου πάθους».
Επιμέλεια κειμένου Χώρα Του Αχωρήτου
Πηγές:
https://www.cyprusalive.com/el/agios-yakinoos
https://www.helppost.gr/giortes/agios-valedinos/giorti-eroteymenon-agios-yakinthos/
https://toeilhtarion.blogspot.com/2019/07/blog-post_47.html, Ιερομόναχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τόμος Ιούνιος, σελ΄. 26-28. Διασκευή εκ του γαλλικού: Ξενοφών Κομνήνος. Θεώρηση κειμένου: Γαβριήλ Νικολάου Παντζίκης. Εκδόσεις Ίνδικτος, Αθήνα, Φεβρουάριους 2008, επιμέλεια ανάρτησης: Π. Δαμιανός.
Facebook Comments