Hταν 22 Απριλίου 2013 όταν στις 15.37 στο κινητό τηλέφωνο του Σύρου (πρώην) καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, Χαμπίμπ Λαουέν, έφτασε ένα μήνυμα που έγραφε στην αραβική γλώσσα: «Μας απήγαγαν οι ισλαμιστές, μας πάνε για την Τουρκία…».
Ακολούθησε, ένα λεπτό μετά, ένα δεύτερο μήνυμα, από τον ίδιο αποστολέα, που ήταν ο επιστήθιος φίλος του, ελληνορθόδοξος μητροπολίτης Χαλεπίου, Βέροιας και Αλεξανδρέττας, Παύλος Γιατζιτζής, και ενημέρωνε ότι «μας πήγαν στην Τουρκία…». Μετά σιωπή.
Όταν στις 20.19 το βράδυ ο Λαουέν είδε τα μηνύματα και απάντησε ότι «έλαβα το μήνυμα» χωρίς το αραβικό τηλέφωνο να «δώσει» συνέχεια στην επικοινωνία, τον έζωσαν τα φίδια.
Οι φόβοι του ότι κάτι κακό μπορεί να του συμβεί στη διαδρομή, τους οποίους τους είχε εκμυστηρευθεί ανοιχτά στον ιεράρχη την προηγούμενη μέρα στην Αθήνα, συνιστώντας του να αποφύγει αυτό το ταξίδι, είχαν, δυστυχώς, επιβεβαιωθεί.
«Ειδοποίησα αμέσως το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και τον αδελφό του Παύλου, Πατριάρχη Αντιοχείας. Μόνο αυτό μπορούσα να κάνω», είπε στην «Κ» ο Χαμπίμπ Λαουέν.
Κανείς δεν έχει δει έκτοτε τον επίσκοπο Παύλο, και τον συρορθόδοξο ομόβαθμό του Γιοχάνα Ιμπραΐμ, που απήχθησαν έχοντας μόλις περάσει με το αυτοκίνητό τους από τη μεθόριο της Τουρκίας στη Συρία, με τελικό προορισμό το Χαλέπι, όπου δεν έφτασαν ποτέ.
Η φωτογραφία, που δημοσιεύουμε και την οποία διέρρευσε η συριακή αντιπολίτευση, είναι η τελευταία που τραβήχθηκε με τους δύο μητροπολίτες λίγα λεπτά πριν την απαγωγή τους. Ελήφθη από τον διάκο του μητροπολίτη Ιωάννη, που δολοφονήθηκε λίγο αργότερα από τους τζιχαντιστές, αλλά είναι άγνωστο εάν προέρχεται από το κινητό του ίδιου ή κάποιου από τους δύο μητροπολίτες ή κάποιου από τους λαϊκούς, που ήταν μαζί τους. Διακρίνονται από δεξιά ο Φουάντ Ηλία, οποίος ήταν μαζί τους στο αυτοκίνητο κατά την απαγωγή, Χριστιανός μέλος της Συριακής αντιπολίτευσης και φίλος του Συροϊακωβίτη Μητροπολίτη, ο Ελληνορθόδοξος και ελληνόψυχος Μητροπολίτης Χαλεπίου Παύλος, ο Αμπεντ Αλραχμάν Αλάφ, δικηγόρος στο επάγγελμα και Πρόεδρος του ανώτατου ελεύθερου δικαστικού συμβουλίου της Συριακής αντιπολίτευσης, ο Συροϊακωβίτης Μητροπολίτης Ιμπραχήμ και ο Αμπέντ Αλχαμίντ Αλάφ, μαχητής του Συριακού ελεύθερου στρατού της Αντιπολίτευσης, ενώ φωτογράφος είναι ο Φατέχ Αλλάχ Αμπούντ, διάκονος και οδηγός στην Συροϊακωβήτικη Εκκλησίας.
Κοντά στα έξι χρόνια μετά η υπόθεση παραμένει ένα από τα ανεξιχνίαστα μυστήρια της εμπόλεμης Μέσης Ανατολής και του απηνούς διωγμού του χριστιανικού στοιχείου στη Συρία και στο Ιράκ.
Για τη διαλεύκανσή του οι χριστιανοί κινητοποίησαν τους «πάσης φύσεως» ηγέτες, από τον Πάπα Φραγκίσκο και τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο έως τον Πούτιν και τον Γ.Γ. του ΟΗΕ, ενώ ενεπλάκησαν οι μυστικές υπηρεσίες σχεδόν όλου του πλανήτη, πρωτίστως των μουσουλμανικών αραβικών χωρών που διαθέτουν ισχυρές προσβάσεις στους εμπόλεμους ισλαμιστές και μη. Χωρίς αποτέλεσμα μέχρι στιγμής.
Tα τελευταία μηνύματα που αντάλλαξαν ο επίσκοπος Παύλος με τον Σύρο καθηγητή Χαμπίμπ Λαουέν.
Αναπάντητα ερωτήματα
Οσο περνάει ο καιρός, η αίσθηση ότι οι δύο ιεράρχες δολοφονήθηκαν από τους απαγωγείς, που στη συνέχεια τους εξαφάνισαν, τείνει να καταστεί πεποίθηση. Ποιο ήταν όμως το κίνητρο και γιατί δεν δημοσιοποίησαν, όπως έκαναν σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις, αξιώνοντας λύτρα ή ανταλλαγή με κρατουμένους ισλαμιστές, τα αιτήματά τους; Αν πάλι τους δολοφόνησαν εν ψυχρώ, για ποιο λόγο δεν το επικοινώνησαν μέσω βίντεο ή ανακοινώσεων, αφού μια τέτοια πρακτική, όπως φάνηκε και από τους δημόσιους αποκεφαλισμούς «απίστων» στους οποίους επιδίδονταν οι τζιχαντιστές του ISIS αποσκοπούσε στο να εκπέμψει μηνύματα και συμβολισμούς;
«Κανείς δεν έχει καμιά πληροφόρηση για την τύχη τους, το βέβαιο είναι ότι απήχθησαν καθώς επέστρεφαν από την Αττάλεια. Τους απήγαγαν προκειμένου να σπείρουν τον φόβο στους χριστιανούς για να φύγουν από τη Συρία, ήταν μια πολιτική πράξη», υποστήριξε ερωτηθείς από την «Κ» ο αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου του Λιβάνου Ιλαϊ Φερζλί.
Και αν ζουν όπως επιμένουν κάποιες φήμες, κρατούμενοι κάπου στην Τουρκία, οι δύο μητροπολίτες γιατί δεν αφήνονται ελεύθεροι τόσα χρόνια μετά, από τη στιγμή μάλιστα που ο Ερντογάν πολεμάει, όπως ισχυρίζεται, το Ισλαμικό
Κράτος και όλες τις παραφυάδες της τρομοκρατίας στην Συρία; Τι καλύτερο δώρο από μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να κάνει στον σύμμαχό του Πούτιν ο Τούρκος ηγέτης για να ενισχύσει ο Ρώσος πρόεδρος το προφίλ του στους ανά τον πλανήτη χριστιανούς;
Σε μια τέτοια ατμόσφαιρα, και με πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων, ανυπόστατες φήμες και θεωρίες συνωμοσίας –ίδιον του αραβικού κόσμου εξάλλου–, κυκλοφόρησαν και εξακολουθούν να κυκλοφορούν πολλές με επίκεντρο τον Λίβανο όπου διακινείται όλη η πληροφόρηση για τη Μέση Ανατολή, ερεθίζοντας το ενδιαφέρον της (χριστιανικής) κοινής γνώμης και των ΜΜΕ και τροφοδοτώντας θρησκευτικά παιχνίδια και ίντριγκες των μυστικών υπηρεσιών.
Επισκεπτόμενος τη Μόσχα, μεσούσης της αιματοχυσίας στην πατρίδα του, ο μέγας μουφτής της Συρίας Αχμάντ Μπαντεντίν Χασού δήλωσε ότι με βάση ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες του οι δύο επίσκοποι είναι ζωντανοί και κρατούνται κάπου στην Τουρκία.
Τους ισχυρισμούς του έσπευσε να διαψεύσει αμέσως το τουρκικό ΥΠΕΞ, ενώ ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αντιοχείας στη Δαμασκό, μητροπολίτης Λουκάς, σε τηλεφωνική επικοινωνία του με την «Κ», ανέφερε ότι γνωρίζουν τη δήλωση του μουφτή, πλην όμως οι ίδιοι δεν έχουν κάποια συγκεκριμένη πληροφορία για την τύχη τους.
«Ακούμε διάφορα, αλλά εμείς αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσευχόμαστε να είναι καλά…», είπε.
Προτού κοπάσει ο θόρυβος από τις δηλώσεις του μουφτή και τις τουρκικές διαψεύσεις ήρθαν να αναπτερώσουν τις ελπίδες των χριστιανών οι δηλώσεις τόσο του αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών του Λιβάνου, Αμπάς Ιμπραχίμ, ότι οι απαχθέντες ιερωμένοι όχι μόνο ζουν, αλλά ο ίδιος γνωρίζει και πού κρατούνται (!), όσο και των υπουργών Εσωτερικών και Εξωτερικών της χώρας αυτής, Μαρουάν Σιαρπέλ και Αντναν Μασούρ, ότι οι επίσκοποι είναι ακόμα ζωντανοί.
Πολλά ΜΜΕ στη Μέση Ανατολή έκαναν λόγο για έντονη παρασκηνιακή δραστηριότητα με στόχο την απελευθέρωσή τους, με επίκεντρο το Κατάρ, χώρα που ενίσχυε οικονομικά και στρατιωτικά ένοπλες εξτρεμιστικές ομάδες σουνιτών που πολεμούσαν για την ανατροπή του Ασαντ και εναντίον των οποίων στράφηκαν οι υποψίες για την απαγωγή.
Σε αυτό το πλαίσιο, το πρακτορείο ειδήσεων του Κατάρ μετέδωσε ότι βρέθηκαν στην Ντόχα πρωτεύουσα του μικρού πλην όμως πάμπλουτου κρατιδίου της αραβικής χερσονήσου, τόσο ο Ιμπραχίμ όσο και ο ειδικός απεσταλμένος του Αραβικού Συνδέσμου για το Συριακό, Λαχμά`ρ Μπραχίμι, ενώ ο Πατριάρχης των Μαρωνιτών Μπεσάρα Ράι επισκέφθηκε τον εμίρη του Κατάρ Σεΐχ Ταμίν Μπιν Χαμίντ Αλ Τανί, από τον οποίο φέρεται να έλαβε τη διαβεβαίωση ότι «θα βοηθήσει στην επίλυση του θέματος».
Ζωντανή η ελπίδα
Ουδέν απέφεραν όλα αυτά και πολλά άλλα, όπως το ενδιαφέρον του τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν κατόπιν σχετικής επιστολής της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδόξων, οι εκκλήσεις του Πάπα και του Οικουμενικού Πατριάρχη, η εμπλοκή των αμερικανικών, ρωσικών, τουρκικών μυστικών υπηρεσιών. Με τα μέχρι τώρα δεδομένα η μελαγχολική αυτή ιστορία κανονικά θα έπρεπε να οδεύει προς τη λήθη. Την κρατούν ωστόσο ζωντανή η ελπίδα, που ως γνωστόν πεθαίνει τελευταία και φυσικά η χριστιανική παράδοση της οποίας τα θαύματα αποτελούν βασικό πυλώνα.
Το χρονικό της απαγωγής
Η απαγωγή έγινε κάτω από αδιευκρίνιστες ακόμα συνθήκες, αν και ο Φουάντ Ηλία που αφέθηκε ελεύθερος και ήταν στο αυτοκίνητο που μετέφερε τους δύο ιερείς και τον δολοφονηθέντα οδηγό αποκάλυψε κάποια πράγματα.
Ο Μητροπολίτης Παύλος επέστρεφε στο Χαλέπι από ταξίδι στην Ελλάδα, στην οποία είχε σπουδάσει και την υπεραγαπούσε. Μάλιστα είχε καθιερώσει την ελληνική γλώσσα στη διδασκαλία της Θεολογικής Σχολής του Μπάλαμαντ.
Ζήτησε λοιπόν από τον Επίσκοπο Ιμπραχήμ να τον παραλάβει στο συνοριακό σταθμό Μπαμπ-Ελ-Χάουα στα τουρκοσυριανά σύνορα. Περίπου 20 χιλιόμετρα πριν από τον σταθμό, ο Ηλία είπε ότι το αυτοκίνητο και οι επιβάτες ελέγχθηκαν από άνδρες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, και αφέθηκαν να περάσουν χωρίς πρόβλημα.
Περίπου δύο χιλιόμετρα όμως από εκείνο το σημείο, φέρεται να εμφανίστηκαν στη μέση του δρόμου οκτώ ένοπλοι άνδρες οι οποίοι σταμάτησαν το αυτοκίνητο, διέταξαν όλους τους επιβάτες να κατέβουν, εκτέλεσαν τον οδηγό, έσπρωξαν τους ιερείς σε δικό τους αυτοκίνητο και άφησαν τον Ηλία να φύγει. Εκείνος, σε μαρτυρία του το Φεβρουάριο του 2014, είχε πει ότι οι απαγωγείς δεν ήταν Σύριοι, αλλά «έμοιαζαν με ανθρώπους από τον Καύκασο». Ο ρουχισμός τους, πρόσθεσε, ήταν ολόιδιος με εκείνον των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν.
Στο σημείο αυτό, ο Ηλία αναφέρθηκε στον «περίεργο ρόλο της Τουρκίας» στην υπόθεση αυτή, αποδίδοντάς τις διασυνδέσεις με τρομοκρατικές ομάδες από τον Καύκασο, που δρουν «βάσει του ισλαμικού νόμου της τζιχάντ». Ισχυρισμούς, τους οποίους η Άγκυρα έχει αρνηθεί ως «αβάσιμες και ανόητες», αλλά το γεγονός ότι η Συριακή Αντιπολίτευση έδωσε στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες ενώ οι Τούρκοι επιτίθεντο στην συριακή πόλη Ιντλίμπ, δεν είναι άσχετο.
Ποιος είναι ο Μητροπολίτης Χαλεπίου Παύλος
Ο Μητροπολίτης Χαλεπίου έχει πάρει πτυχίο από το Πολυτεχνείο του Πανεπιστημίου Τισρίν, που βρίσκεται στη Λαοδικεία. Σπούδασε στη συνέχεια Θεολογία στο Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κατόπιν εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο αντικείμενο της Λειτουργικής. Ήταν Αρχιμανδρίτης και κοσμήτορας επί σειρά ετών στη Θεολογική Σχολή του Μπαλαμάντ, τη μοναδική Θεολογική Σχολή στο Πατριαρχείο Αντιοχείας. Το 2000 έγινε μητροπολίτης Χαλεπίου, Βεροίας και Αλεξανδρέττας.
Συνεργάστηκε με το υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος, το οποίο παρείχε υποτροφίες για φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Μπαλαμάντ και υποστήριξε προγράμματα με τα οποία καθηγητές Θεολογικής από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη δίδασκαν στη Θεολογική Σχολή του Μπαλαμάντ, δεδομένου ότι πέραν της αραβικής γλώσσας, στα μαθήματα χρησιμοποιούνταν και η ελληνική. Οι δεσμοί, μάλιστα, των Θεολογικών Σχολών της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας και του Μπαλαμάντ ήταν τόσο ισχυροί που πολλοί φοιτητές από το Μπαλαμάντ συνέχιζαν τις σπουδές σε μεταπτυχιακό επίπεδο στην Ελλάδα.
Ο μητροπολίτης Παύλος οργάνωσε τη Μητρόπολη Χαλεπίου, η μισή από την οποία βρίσκεται εντός των ορίων της Συρίας και η άλλη μισή εντός των ορίων της Τουρκίας.
Σε ό,τι αφορά το ανθρωπιστικό του έργο έχει ιδρύσει οικοτροφεία για τους φοιτητές που σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο του Χαλεπίου, έχει οργανώσει ενορίες και μοναστικά κέντρα, ανέλαβε πρωτοβουλίες για την έκδοση ελληνικών βιβλίων μεταφρασμένων στα αραβικά. Θεωρείται από τους πιο δραστήριους μητροπολίτες του Πατριαρχείου Αντιοχείας, ενώ είναι ιδιαίτερα αγαπητός και στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Πηγές:
https://www.vimaorthodoxias.gr/egrapsan-s-emas/pente-chronia-choris-ton-episkopo-chalepiou-pavlo/
Facebook Comments