«Εγώ θα βγω!»

-Μα κυρία μου έχετε δεχθεί απειλές από Γκρίζους Λύκους, μάλιστα λάβαμε πληροφορίες για έναν Τούρκο που οπλοφορεί ανάμεσα στους παρευρισκόμενους, κινδυνεύει η ζωή σας.

-Εγώ θα βγω!

Αυτό φαντάζομαι σκέφτηκε αμέσως η Μαρίζα Κωχ και απάντησε στην αστυνομία της Ολλανδίας και τους διοργανωτές της Eurovision όταν συμμετείχε στον διαγωνισμό σαν σήμερα το 1976 στην Χάγη.

Εκείνη την χρονιά ήταν διευθυντής του Δεύτερου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας ο Μάνος Χατζηδάκης ο οποίος σκέφτηκε ότι η συμμετοχή της Ελλάδας θα μπορούσε να είναι ευκαιρία να γνωστοποιηθεί το δράμα της μαρτυρικής Κύπρου στο Ευρωπαϊκό κοινό.

Ένα βράδυ λοιπόν τηλεφώνησε ο ίδιος ο Χατζηδάκης στην Μαρίζα Κωχ και της είπε ορθά-κοφτά να πάρει ένα λαούτο και να φύγει για τη Χάγη μ’ ένα τραγούδι σχετικό με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, με έντονα τα στοιχεία του μοιρολογιού. Δεν υπήρχε καν χρόνος για συζητήσεις, αφού ο δημιουργός ήθελε το κομμάτι έτοιμο το επόμενο πρωί! Από εκεί και πέρα, ακολούθησε ολονυχτία.

Η Κωχ τηλεφώνησε στον στιχουργό Μιχάλη Φωτιάδη που βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη και τους βρήκε το ξημέρωμα στο ακουστικό να γράφουν τηλεφωνικά το τραγούδι –η ερμηνεύτρια τη μουσική και ο συνομιλητής της τους στίχους-, τελειώνοντάς το την ώρα που ήθελε ο Χατζιδάκις.

Όταν έγινε διεθνώς γνωστό το περιεχόμενο του κομματιού και πλησίαζε η μέρα διεξαγωγής του διαγωνισμού, στη Χάγη οργανώθηκαν μεγάλες πορείες διαμαρτυρίας από τους Τούρκους που ζούσαν εκεί αλλά και στις γύρω χώρες εναντίον της συμμετοχής μας.

Εν συνεχεία, προτού η Κωχ βγει στη σκηνή για να τραγουδήσει οι διοργανωτές της είπαν ότι δε θα έπρεπε να το κάνει, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες τους υπήρχε στην αίθουσα ελεύθερος σκοπευτής έτοιμος να την πυροβολήσει.

Εκείνη όμως δεν πτοήθηκε κι αφού υπέγραψε ένα χαρτί με το οποίο θα εμφανιζόταν με δική της ευθύνη (διάβασα ότι σε μια της συνέντευξη είπε ότι φόρεσε και αλεξίσφαιρο), βγήκε κι ερμήνευσε αυτό το κομμάτι-καταγγελία για τις θηριωδίες των Τούρκων στο νησί.

Δεν έχει καμία σημασία η όχι και τόσο καλή θέση που πήρε τελικά, έχει σημασία που είχε το θάρρος να βγει με κίνδυνο της ζωής της να τραγουδήσει κάτι που έγινε πρωτοσέλιδο σε όλη την Ευρώπη την επόμενη μέρα.

Μάλιστα, πιστεύω ότι άντλησε αυτό το θάρρος από την σημερινή επέτειο, καθώς σαν σήμερα γεννήθηκε ο Γέρος του Μοριά, ο Κολοκοτρώνης.

”Παναγιά μου – Παναγιά μου”

Κάμπος γεμάτος πορτοκάλια, όι όι, μάνα μου!
Που πέρα ως πέρα απλώνετ’ η ελιά
Γύρω χρυσίζουν τ’ ακρογιάλια, όι όι, μάνα μου!
Και σε θαμπώνει, θαμπώνει η αντηλιά

Στον τόπο αυτό όταν θα πάτε, όι όι, μάνα μου!
Σκηνές αν δείτε, αν δείτε στη σειρά
Δε θα `ναι κάμπινγκ για τουρίστες, όι όι, μάνα μου!
Θα `ναι μονάχα, μονάχα προσφυγιά

Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου!
Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου!

Κι αν δείτε ερείπια γκρεμισμένα, όι όι, μάνα μου!
Δε θα `ναι απ’ άλλες, απ’ άλλες εποχές
Από ναπάλμ θα `ναι καμένα, όι όι, μάνα μου!
Θα `ναι τα μύρια χαλάσματα του χτες

Κι αν δείτε γη φρεσκοσκαμμένη, όι όι, μάνα μου!
Δε θα `ναι κάμπος, `ναι κάμπος καρπερός
Σταυροί θα είναι φυτεμένοι, όι όι, μάνα μου!
Που τους σαπίζει, σαπίζει ο καιρός

Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου!
Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου!”

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=3333999286620592&set=a.100716906615529&type=3&theater&ifg=1, Nicolas Bg

προηγούμενο
επόμενο

Facebook Comments