“Να μας βοηθάς όλους αγαπημένε μας Γέροντα, γιατί σε έχουμε πολύ ανάγκη”

Χριστός Ανέστη!

Θα σας γράψω ένα ακόμα συγκλονιστικό θαύμα προς δόξα Θεού και προς τιμήν του κρυφού Αγίου του Θεού, του π. Ευμενίου.

Έζησα πολλές και συγκλονιστικές στιγμές με τον παππούλη. Έτσι θέλησε ο Θεός και τον ευγνωμονώ για αυτό. Υπήρχαν και άλλοι γέροντες χαρισματικοί, ο π. Ευμένιος όμως για μένα ήταν ο παππούς που δεν είχα.

Είχα χάσει πολύ μικρή τον παππού μου. Όταν έφυγε ένιωσα ένα αβάσταχτο κενό. Μέχρι σήμερα το νιώθω. Όταν πηγαίνω στο Λοιμωδών ξαναζώ το χθες.

Τον βλέπω νοητά στην κάθε γωνιά. Στο κελί του νιώθω την παρουσία του και δε μου κάνει καρδιά να φύγω. Σας έχω διηγηθεί το συγκλονιστικό θαύμα που μου έκανε την ημέρα της κοίμησης του.

Σήμερα θα σας διηγηθώ άλλο ένα του θαύμα εξίσου συγκλονιστικό!! Idaho USA , 20 Δεκέμβριου 2000. Ήμουν πολύ χαρούμενη, γιατί δύο εβδομάδες πριν ο γιατρός μου είχε επιβεβαιώσει ότι θα γινόμουν μητέρα!

Εκείνη τη μέρα είχα παραλάβει και το βιβλίο που ήταν αφιερωμένο στον π. Ευμένιο. Μου το είχαν στείλει από την Ελλάδα.

Το διάβασα με πολλή συγκίνηση νιώθοντας το γέροντα για άλλη μια φορά κοντά μου!! Αισθάνθηκα πολύ κουρασμένη και πήγα να ξαπλώσω.

Ξύπνησα μετά από δύο περίπου ώρες με ένα φριχτό πόνο στην κοιλιά. Είχα γεμίσει με αίμα!! Ούρλιαξα από τον τρόμο μου. Ο πρώην άντρας μου ήρθε ανήσυχος κοντά μου και όταν του έδειξα το αίμα μου είπε στεναχωρημένος ότι είχα αποβάλλει!

Με έπιασε απελπισία! Πανικός! Δε μπορούσα να αναπνεύσω. Άρχισα να κλαίω. Ο άντρας μου κάλεσε τον γιατρό περιγράφοντάς του την κατάσταση μου.

Ο γιατρός είπε στον άντρα μου ότι τα συμπτώματα δείχνουν αποβολή και ότι άδικα ελπίζω. Ζήτησε να με δει για να με καθαρίσει. Αδυνατούσα να πιστέψω ότι είχα χάσει το μωρό μου.

Το βλέμμα μου έπεσε τυχαία στο βιβλίο του Γέροντα που ήταν πάνω στο κομοδίνο. Πάνω στο βιβλίο ήταν και η Εικόνα της Παναγίας μας!!! Άρπαξα με λαχτάρα το βιβλίο και την Εικόνα και τα ακούμπησα στην κοιλιά μου. -“Παππούλη μου, Παναγία μου σώστε το παιδί μου” τους φώναξα απελπισμένη.

Ένιωσα κάτι σαν απαλό αεράκι και την ίδια γλυκύτητα που ένιωθα όταν ήμουν κοντά στον π. Ευμένιο. -“Παππούλη σώσε το” ξαναφώναξα. Ένιωσα πολύ δυνατή.

Τα δάκρυα μου σταμάτησαν και η ελπίδα γεννήθηκε μέσα μου. ” Το παιδί ζει. Το έχει σώσει η Παναγία και ο Παππούλης! φώναξα στον πρώην άντρα μου. Εκείνος με κοίταξε απορημένος χωρίς να καταλαβαίνει τι του λέω και μου είπε να ετοιμαστώ για να πάμε στο γυναικολόγο.

Στην διαδρομή προσευχόμουν συνεχώς με το βιβλίο του Γέροντα κολλημένο στην κοιλιά μου. Κάποια στιγμή φθάσαμε στο γιατρό. Εκείνος δεν μας έδινε καμιά ελπίδα να είναι το παιδί ζωντανό. Εγώ φώναζα ότι είναι.

Τελικά με οδήγησε στο δωμάτιο για να κάνω υπέρηχο. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Ο πρώην άντρας μου και εγώ κοιτούσαμε με αγωνία τον υπέρηχο περιμένοντας την απάντησή του γιατρού. Ο γιατρός χαμογέλασε και στράφηκε σε μένα λέγοντας : -“Well done young lady” δηλαδή, μπράβο νεαρή κυρία.

Τον άκουσα με συγκίνηση να λέει ότι το μωρό μου είναι μαχητής! Η καρδούλα του χτυπούσε! Ελαμψα από χαρά. -“Στο είπα, η Παναγία μου και ο παππουλης μου δεν με άφησαν” είπα στον πρώην άντρα μου που ήταν έκπληκτος με τα νέα! “Ευχαριστώ Παναγία μου. Ευχαριστώ παππούλη μου που συνεχίζεις να είσαι δίπλα μου” είπα σφίγγοντας το βιβλίο στην αγκαλιά μου και την Εικόνα της Παναγίας όταν γύρισα σπίτι.

Κοίταξα το πρόσωπο του Γέροντα. Ξαφνιάστηκα, γιατί ένιωσα το βλέμμα του να με κοιτάει και να μου χαμογελάει! Έτσι χάρη στην σωτήρια παρέμβαση του παππούλη μας έχω σήμερα το γιο μου. “Να μας βοηθάς όλους αγαπημένε μας Γέροντα, γιατί σε έχουμε πολύ ανάγκη” Αμήν!

Πηγή: https://www.facebook.com/profile.php?id=100004296100112, Αγγελική Καραγιαννη