Του Στέφανου Μίλεση
Την δεκαετία του 1880 πολλές Μεσολογγίτισσες, που ζούσαν στον Πειραιά, καθώς ένιωθαν ότι ζύγωνε η ώρα του φευγιού τους, λόγω γηρατειών, άφηναν παραγγελιά στους δικούς τους ανθρώπους, όταν θα πεθάνουν να τις θάψουν στον Άγιο Διονύσιο με την αντρική φορεσιά του Μεσολογγίου.
Επρόκειτο για τις Μεσολογγίτισσες εκείνες, που στην ΕΞΟΔΟ φόρεσαν φουστανέλες και αρματώθηκαν το ίδιο, όπως και οι άνδρες. Την ανδρική μεσολογγίτικη φορεσιά δεν την έβαλαν μόνο Μεσολογγίτισσες, αλλά και άλλες γυναίκες, που βρέθηκαν τότε κλεισμένες στο πολιορκούμενο Μεσολόγγι, όπως η υπηρέτρια του φιλέλληνα Ιακώβου Μάγερ, η Σάννα.
Όσες κατάφεραν να βγουν ζωντανές, φύλαξαν ύστερα την φορεσιά τους σαν κάτι ιερό. Μια από αυτές ήταν και η Τασούλα Γυφτογιάνναινα – γυναίκα του Σπύρου Γυφτογιάννη. Ανύπανδρη τότε, βγήκε ντυμένη ανδρικά. Σαν έγινε πια ογδόντα ετών και κατάλαβε πως σίμωνε το τέλος της, φώναξε τους δικούς της και τους είπε να την θάψουν με την φουστανέλα.
Το καλοκαίρι του 1880 έκλεισε για πάντα τα μάτια.
Οι δικοί της, σύμφωνα με την επιθυμία της, άνοιξαν το σεντούκι της και βρήκαν μια ολόκληρη ανδρική φορεσιά χρυσοκέντητη! Η παραγγελιά της Γυφτογιάνναινας έγινε. Την έθαψαν με ανδρική φορεσιά, που είκοσι χρονώ είχε ντυθεί, για να βγει από το Μεσολόγγι…
Το 1884 γινόταν στην Αθήνα η έκθεση των μνημείων του Αγώνα.
Με χίλιες προτροπές κατάφεραν από γριά Μεσολογγίτισσα να δανείσει για την έκθεση την φορεσιά της, διότι φοβόταν μήπως χαθεί και πεθάνει χωρίς να θαφτεί με την φορεσιά της Εξόδου…
Ο ζωγράφος Θεόδωρος Βρυζάκης, που φιλοτεχνούσε τους πίνακές του ύστερα από μελέτη της ιστορίας που θα απεικόνιζε, γνώριζε για αυτήν την ιστορία γι’ αυτό και την συμπεριέλαβε στον περίφημο πίνακα της Εξόδου.
Απλώς θέλει κάποια μεγαλύτερη παρατήρηση για να γίνουν ορατές κάποιες γυναίκες που φέρουν ανδρικά ρούχα…
ΠΗΓΗ: Από το βιβλίο του Τάκη Λάππα «Δοξασμένη Έξοδος», 1968, εφημερίδες εποχής από το Ψηφιακό Αρχείο Βουλής των Ελλήνων, ΠΕΙΡΑΙΟΡΑΜΑ, 6.3.2020. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 7.3.2020.
Facebook Comments