Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα, ο πνευματικός των Σέρβων (2003)
04/14/2024
Είμαστε στα χέρια του Θεού! Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα
Ερώτηση:
–Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα για την πνευματική ζωή ενός ανθρώπου;
Απάντηση:
–Το να κρατήσουμε στην καρδιά μας την ειρήνη.
Μην αφήσετε αυτήν την ειρήνη να διαταραχθεί για κανένα λόγο. Η ειρήνη πρέπει να βασιλεύει στην καρδιά μας- η ειρήνη και η ησυχία. Η Αγία Γραφή μας διδάσκει ότι “η βασιλεία του Θεού εστί… δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω” (Ρωμ. 14:17). Το πρώτο σκαλοπάτι στο δρόμο προς την κοινωνία με τον Θεό είναι το ολοκληρωτικό δόσιμο του εαυτού μας σ’ Εκείνον. Κατόπιν αυτού, είναι η ενέργεια του Θεού που ενεργεί μέσα μας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία σε αυτόν τον κόσμο από την εσωτερική γαλήνη….
Για να διαφυλάξει κανείς την ψυχική του γαλήνη πρέπει να απομακρύνει από τον εαυτό του τις σκοτεινές σκέψεις. Πρέπει να φροντίζουμε να έχουμε χαρούμενη διάθεση και όχι στενάχωρη. Μόνο, αν σταματήσουμε να κατηγορούμε τους άλλους θα αποκτήσουμε ψυχική γαλήνη.
Πρέπει να ταπεινωθούμε και να επανιδρύσουμε μέσα μας μια σωστή σχέση με όλους τους συνανθρώπους μας. Το βασικό ζήτημα είναι να γίνουμε ένα με τον Κύριο· κατόπιν Εκείνος θα μας διδάξει πώς να αγαπήσουμε τον συνάνθρωπό μας, διότι εμείς δεν γνωρίζουμε πώς.
Βάλτε έναν ταπεινό και πράο άνθρωπο στον Άδη κι εκείνος θα δείτε ότι δεν θα διαμαρτυρηθεί.
Ένας υπερήφανος άνθρωπος δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος¨ όλα τον ενοχλούν κι ακολουθεί το δικό του θέλημα. Πρέπει να δείχνουμε υπακοή στο θέλημα του Θεού για να μάθουμε την ταπεινοφροσύνη και την πραότητα, όσο είμαστε ακόμα σ’ αυτή εδώ τη ζωή, όσο υπάρχει ακόμα καιρός. Μια καρδιά που είναι γεμάτη αγάπη, δεν σκέφτεται τον εαυτό της αλλά τους άλλους. Προσεύχεται για καθετί ζωντανό και για ολόκληρο τον κόσμο.
Όταν μια ψυχή παραμένει ταπεινή, ο Κύριος την φωτίζει ολοένα και περισσότερο. Η ταπείνωση είναι θεϊκή περιουσία, είναι η τελειότητα της χριστιανικής ζωής.
Μεγάλοι πειρασμοί (δεινά) προηγούνται ή έπονται του καλού που μας δίνει ο Κύριος. Αυτό συμβαίνει ώστε η ψυχή να μη γεμίσει με υπερηφάνεια.
Πρέπει να εναποθέσουμε τα πάντα στον Κύριο. Αυτός θα φροντίσει τα πάντα στον κόσμο.
Οι Άγιοι Πατέρες όλα τα αφήνουν στον Θεό. Είναι ευχαριστημένοι και όταν ο Κύριος τους πραγματοποιεί κάποια επιθυμία και όταν δεν τους την πραγματοποιεί. Εμείς αυτό, με τίποτε δεν μπορούμε να το καταλάβουμε, γιατί συνεχώς θέλουμε να περνάει το δικό μας, θέλουμε να πραγματοποιείται το θέλημα μας. Παρόλο πού προσευχόμαστε στον Κύριο: «Πάτερ ημών… γενηθήτω το θέλημα σου» πάλι σκεφτόμαστε πώς το καλύτερο είναι όλα να γίνουν όπως τα θέλουμε εμείς.
Πρέπει να μάθετε ν’ αγαπάτε τα μικρά πράγματα. Να προσπαθείτε πάντοτε να είστε λιτοί και απέριττοι σε όλα. Όταν η ψυχή είναι ώριμη, ο Θεός θα της δώσει ειρήνη. Ο Κύριος προσβλέπει σε μας και ευαρεστείται όταν λαχταρούμε την ειρήνη Του. Μέχρι να έρθει η ώρα που η ψυχή θα είναι αρκούντως ώριμη ώστε να δεχτεί τον Κύριο. Εκείνος μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις θα της επιτρέπει να δει και να νοιώσει την πανταχού παρουσία Του και το πλήρωμά Του σε κάθε τι. Αυτές είναι στιγμές απερίγραπτης χαράς. Αλλά κατόπιν ο Κύριος αποκρύπτεται από μας και πάλι, προκειμένου να Τον ποθήσουμε και να Τον αναζητήσουμε με όλη μας την καρδιά».
«Ο,τιδήποτε και εάν κάνεις, πάντοτε σιωπηλα να επαναλαμβάνεις τα λόγια, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλόν!». «Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, λόγω της ολοκληρωτικής παράδοσής μου στο θέλημα του Θεού και του ειλικρινούς πόθου μου για Εκείνον, με φώτισε η χάρις του Θεού γεννώντας μέσα μου ένα απερίγραπτο αίσθημα χαράς και ειρήνης. Άκουγα εντός της καρδιάς μου τον λόγο, «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλον». Προσπάθησα να θυμηθώ κάποια περιστατικά του παρελθόντος, και δεν μπορούσα. Όλοι μου οι λογισμοί ήταν σε κατάσταση ειρήνης, και ένα αίσθημα άφατης χαράς και πόθου βασίλευε σ᾿ όλο μου το είναι. Αυτή είναι η κατάσταση των αγγέλων και των αγίων, κατάσταση πλήρους και τέλειας Χάριτος. Μόνον εκείνοι που έχουν βιώσει τη δωρεά της Χάριτος κατανοούν την κατάσταση των αγγέλων και των αγίων, τους οποίους καθοδηγεί το Άγιο Πνεύμα. Νόμιζα ότι όλοι οι μοναχοί, ιερείς, επίσκοποι είχαν τη δωρεά της αδάπανης Χάριτος και -θα το πιστέψετε;- έχω περάσει τόσα χρόνια μεταξύ μοναχών και ιερέων, και έχω γνωρίσει έναν μόνο μοναχό που είχε αυτό το δώρο. Έναν μόνο! Ωστόσο, μεταξύ των λαϊκών ανθρώπων που ζουν με τις οικογένειές τους, συνάντησα πολλούς που έχουν δεχθεί αυτή τη δωρεά της Χάριτος».
***
Γίνε και ‘συ σαν τα πουλιά…! ψάλλουν συνέχεια εγκώμια στον Κύριο. Είναι πάντοτε χαρούμενα.
Όλοι συμπεριφέρονται λες και πρόκειται να ζήσουν για πάντα. Μοιάζει πραγματικά ότι το τέλος είναι πολύ κοντά.
Τα ζώα διαθέτουν χαρά ζωής, αλλά τους την αφαιρούμε. Εκείνα διαθέτουν χαρά κι εμείς διαθέτουμε τόσα πολλά περισσότερα μαζί με τη χαρά, κι όμως δεν είμαστε ποτέ ευχαριστημένοι. Τα ζώα δεν ανησυχούν ποτέ για το αύριο, δεν σωρεύουν τροφή στους σιτοβολώνες και τις αποθήκες, κι ωστόσο ο Κύριος πάντοτε τα ταΐζει. Εκείνα τσιμπολογούν ένα κλαράκι εδώ, ένα σποράκι παραπέρα, βρίσκουν καταφύγιο σε μια τρύπα ή σε κάποιο λαγούμι, κι είναι γεμάτα ευγνωμοσύνη απέναντι στον Θεό. Δεν συμβαίνει το ίδιο με μας τους ανθρώπους.
Τα πουλιά ψάλλουν συνέχεια εγκώμια στον Κύριο. Ξεκινούν το τραγούδι τους νωρίς, στις τρεις τα χαράματα και δεν σταματούν πριν τις εννιά. Στις εννιά ησυχάζουν λιγάκι- τότε είναι που βγαίνουν να ζητήσουν τροφή για τα μικρά τους. Κατόπιν, αρχίζουν και πάλι τους ύμνους. Κανείς δεν τους λέει να υμνούν- απλώς το κάνουν. Κι εμείς; Εμείς είμαστε πάντοτε κατσούφηδες και κατηφείς∙ δεν έχουμε ποτέ διάθεση για τραγούδι ή για οτιδήποτε άλλο. Πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των πουλιών. Είναι πάντοτε χαρούμενα ενώ εμείς ενοχλούμαστε πάντοτε από κάτι. Τί είναι αυτό που μας ενοχλεί; Τίποτα στην πραγματικότητα… Έτσι δεν είναι;
Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας, Βίος και Διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα, Περί λογισμών, σελ 73, 175 εκδόσεις Εν πλω, 2012.
‘Ελεγε ο πατήρ Θαδδαίος: “Όλα γίνονται πιο εύκολα όταν αντιμετωπίζουμε την ζωή με χαμόγελο. Όταν μας βομβαρδίζουν και μας πολεμούν να χαμογελούμε και έτσι θα βγαίνουν τα δηλητήρια από τον οργανισμό μας”. “Να τραγουδάτε ακόμα και όταν είστε λυπημένοι ειδικά θρησκευτικά τραγούδια, γιατί αυτά ηρεμούν τα νεύρα μας”.
Όποτε τα προβλήματα πέφτουν πάνω μου σαν άχθος δυσβάσταχτο κι εγώ προσπαθώ να σηκώσω όλες τις μέριμνες του μοναστηριού και της αδελφότητας μόνος μου, συσσωρεύω μπελάδες σε μένα και την αδελφότητα. Ακόμα και το ευκολότερο έργο επιτελείται με τεράστια δυσκολία. Όταν όμως εναποθέτω τον εαυτό μου, την αδελφότητα και καθετί άλλο στον Κύριο, τότε ακόμα και τα δυσκολότερα έργα επιτελούνται με ευκολία. Δεν υπάρχει πίεση και βασιλεύει ειρήνη στην αδελφότητα…
Ο Κύριος κάλεσε τον καθένα από μας στην ύπαρξη με ένα συγκεκριμένο στόχο και σχέδιο. Και το παραμικρό χορταράκι αυτού του πλανήτη έχει ένα είδος αποστολής εδώ στη γη. Και πόσο αληθεύει αυτό για τα ανθρώπινα όντα! Ωστόσο, εμείς διαταράσσουμε ενίοτε και εμποδίζουμε το σχέδιο του Θεού. Έχουμε την ελευθερία είτε να αποδεχτούμε το θέλημά Του είτε να το απορρίψουμε˙ ο Θεός που είναι αγάπη, δεν θέλει να άρει αυτή την ελευθερία από μας. Μάς δόθηκε απόλυτη ελευθερία, αλλά εμείς, πάνω στην τρέλα μας, ποθούμε συχνά άχρηστα πράγματα.
***
Άγγελος παρηγορεί και φανερώνει το θέλημα του Θεού στον μελλοθάνατο π. Θαδδαίο
Το 1943, οι Γερμανοί τον συνέλαβαν [τον π. Θαδδαίο] και πάλι, αυτή τη φορά στην πόλη Πέτροβατς, χωρίς να είναι γνωστές οι κατηγορίες. Τον έριξαν στη φυλακή μαζί με δύο λαθρέμπορους καπνού. Οι γερμανικές αρχές τον καταδίκασαν σε θάνατο, αφού το όνομά του βρισκόταν ήδη στους φακέλους τους από την προηγούμενη σύλληψη στο Βελιγράδι.
Καθώς ξάπλωσε στο στενό κρεβάτι της φυλακής, ο π. Θαδδαίος ήταν πεπεισμένος ότι ποτέ δεν θα γευόταν ξανά την ελευθερία. «Σκεφτόμουν ότι ποτέ δεν θα κατάφερνα να βγω ζωντανός από εκεί. ‘Το τέλος της ζωής μου έφτασε’, σκεφτόμουν, ‘Θεέ μου, Θεέ μου…’».
Και καθώς αυτές οι μαύρες σκέψεις τον βασάνιζαν, ο Θεός έξαφνα τον έβγαλε απ’ την απελπισία με ένα θαυμαστό όραμα. «Βρισκόμουν εκεί, πιο απελπισμένος από ποτέ, ξαπλωμένος σ’ έναν πάγκο και σκεπτόμενος, «δεν υπάρχει ελπίδα εδώ μέσα».
Εντελώς ξαφνικά, ένας ψηλός στρατιώτης εμφανίστηκε από το πουθενά. Στο στήθος του μπορούσες να δεις φαρδιές χρυσές λωρίδες, δεμένες σε σχήμα σταυρού. Είχε κάτι πάνω απ’ το μέτωπό του. Δεν ήταν περικεφαλαία αλλά είχε ένα όμορφο λοφίο.
Η στολή του ήταν σαν να είχε βγει από κάποια τοιχογραφία. Ήταν ωραίος άντρας, ψηλός. Δεν είχα ξαναδεί τίποτα σαν αυτόν σ’ ολόκληρη την ζωή μου! Κρατούσε στα χέρια του ένα ειλητάριο και με κοιτούσε. Και ήξερα -ήταν ξεκάθαρο σαν ηλιόλουστη μέρα- ότι αυτός ήταν άγγελος που ο Θεός είχε στείλει για να με παρηγορήσει!
Ξεδίπλωσε το ειλητάριο και μου το έδωσε. Επάνω του ήταν αποτυπωμένος ο χάρτης της Σερβίας. Μου είπε: «Κοίταξε! Μην φοβάσαι, μην τρομοκρατείσαι, γιατί είναι ακόμα πολλοί εκείνοι που πρέπει να παρηγορήσεις και να ενθαρρύνεις. Καταλαβαίνεις; ».
Κοίταξα γύρω μου για να δω εάν οι άλλοι δύο φυλακισμένοι στο κελί μου είχαν ακούσει κάτι από αυτή τη συζήτηση. Δεν ήξερα τότε ότι μπορούσε κανείς να επικοινωνήσει με πνευματικά όντα στις σκέψεις του. Οι σκέψεις των όντων αυτών αντηχούν στο μυαλό. Έστρεψα πάλι το βλέμμα μου σε αυτόν, αλλά είχε εξαφανιστεί. Τότε μόλις συνειδητοποίησα ότι είχα δει ουράνιο όραμα, που ο Θεός με είχε αξιώσει να αντικρύσω για να με παρηγορήσει και να μου κάνει γνωστό το θέλημά Του για τη ζωή μου σε αυτόν τον κόσμο. Ήταν το έτος 1943…
Ο Θεός μίλησε στον π. Θαδδαίο μέσω του αγγέλου Του σε μια απ’ τις δυσκολότερες στιγμές της ζωής του, όταν αντίκρισε τον θάνατο κατά πρόσωπο. Με αυτό τον τρόπο, του έγινε γνωστή η οδός που επρόκειτο να ακολουθήσει, τα διακόνημα που έμελλε να φέρει εις πέρας και ο σταυρός που έπρεπε να σηκώσει: να παρηγορεί και να δυναμώνει τον λαό του Θεού δια του Ευαγγελίου του Χριστού, μέχρι την τελευταία του πνοή.
Στις ναζιστικές φυλακές, ο Ιερομόναχος Θαδδαίος υπέφερε ως ομολογητής στο ομαδικό μαρτύριο του κλήρου και των μοναχών της Σέρβικης Εκκλησίας. Στις 5 Μαρτίου του 1943, έχοντας εκτίσει ποινές στις φυλακές του Πέτροβατς και του Ποζάρεβατς, φυλακίστηκε στη Μονή Βοζλόβιτσα. Εκεί γνώρισε τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς Επίσκοπο Οχρίδας. Σύμφωνα με τον Ιερομόναχο Βασίλειο (Κόστιτς), που είχε επίσης φυλακιστεί στη Βοζλόβιτσα, ο π. Θαδδαίος έφτασε σε αυτό το μοναστήρι εντελώς εξαντλημένος και γεμάτος ψείρες, αλλά όταν συνήλθε, τέλεσε την Θεία Λειτουργία με τον άγιο Νικόλαο και άλλους ιερείς, στις 13 Μαρτίου 1943.
Από το βιβλίο “Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας, Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα” των εκδόσεων Εν Πλω.
***
Ερώτηση: Μπορούμε να γνωρίζουμε το μέλλον μας; Τι να σκεφτόμαστε όσον άφορα το μέλλον μας;
Πατήρ Θαδδαίος: Εμείς οι άνθρωποι δεν ξέρουμε τι θα μας συμβεί ούτε το επόμενο λεπτό. Δεν γνωρίζουμε τι θα μας συμβεί γενικώς. Το μέλλον μας, δεν εξαρτάται από εμάς.
Εμείς προγραμματίζουμε τη ζωή μας, η ζωή όμως δεν εξαρτάται από εμάς. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να ελευθερώσουμε τον εαυτό μας από τέτοιες σκέψεις.
Παρόλο πού κάνουμε σχέδια διάφορα γιά τη ζωή μας, το καλύτερο για μας είναι να παραδώσουμε τη ζωή μας, το μέλλον μας στα χέρια του Κυρίου. Αυτός εΐναι που προγραμματίζει και γνωρίζει τι θα γίνει με εμάς.
Εμείς πρέπει να ελευθερωθούμε από τέτοιου είδους σκέψεις και από τέτοιου είδους ερωτήσεις όπως: Τί θα γίνει; Πώς θα γίνει; Πρέπει να είμαστε ελεύθεροι, εντελώς αφημένοι στα χέρια του Κυρίου.
Σήμερα οι άνθρωποι ψάχνουν την ηρεμία, την ησυχία, την ελευθερία. Αναζητούν την ελευθερία μέσω των απολαύσεων και πιστεύουν πως μέσα σ’ αυτή την ελευθερία υπάρχουν όλες οι απαντήσεις, όλα τα μυστικά, όλη η αλήθεια.
Δυστυχώς πολύ συχνά αυτή ακριβώς η ελευθερία είναι σκλαβιά. Και έτσι οι άνθρωποι, ενώ αναζητούν την ελευθερία καταλήγουν να είναι σκλάβοι.
Ακόμη και όταν έχουν τα πάντα: χρήματα, πλούτη και πάλι δεν είναι ελεύθεροι. Εΐναι υπηρέτες των υλικών αγαθών, σκλάβοι χωρίς ησυχία και γαλήνη. Ακόμη και όταν νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, να πάνε όπου θέλουν ακόμη και τότε δεν είναι ελεύθεροι.
Η ελευθερία του Κυρίου, είναι εκείνη η ελευθερία που απελευθερώνει τον άνθρωπο από την τυραννία των σκέψεων. Ο άνθρωπος έχει ησυχία μόνον όταν δέν τον τυραννούν κακές σκέψεις. Ο τέτοιου είδους άνθρωπος συνεχώς προσεύχεται. Περιμένει το καλό και όλες τις ελπίδες του τις αφήνει στον Κύριο. Ενεργεί σύμφωνα με τη συνείδηση του, αγωνίζεται και προσπαθεί για το καλύτερο…
Και φυσικά να μην είμαστε από την πλευρά των αδίκων. Ούτε να πολεμάμε κανένα με τις σκέψεις μας. Ειδικά με τις σκέψεις μας να μην πολεμάμε κανένα…. Όταν κάποιος μας προσβάλλει να μην το παίρνουμε κατάκαρδα. Τώρα μας προσβάλλει ο ένας, άλλη φορά θα μας προσβάλλει άλλος. Αύριο ποιος ξέρει ποιος θα μας στενοχωρήσει… Δεν πρέπει συνέχεια εμείς να δίνουμε προσοχή σ’ αυτές τις προσβολές…
Αυτές τις προσβολές πρέπει να τις νικήσουμε με την ησυχία μας, δεν πρέπει να τις παίρνουμε κατάκαρδα. Να μην βάζουμε αυτά τα λόγια στην καρδιά μας.
Στην ουσία βέβαια ο άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί να κατακτήσει κάτι τέτοιο. Ο Κύριος είναι που ενεργεί και φροντίζει. Ο Κύριος προστατεύει την ησυχία μας όταν Του προσευχόμαστε συνέχεια…
από το βιβλίο: Πνευματικές συζητήσεις, γέροντος Θαδδαίου, εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη
***
Η ψυχή πού αφέθηκε στο θέλημα του Θεού τίποτε δεν φοβάται. Δεν φοβάται ούτε τις απειλές, ούτε τούς ληστές και για όλα όσα του συμβαίνουν λέει: Έτσι ήταν το θέλημα του Θεού.
«… Ο Κύριος είναι πανταχού Παρών και τίποτα δεν συμβαίνει δίχως το θέλημά Του ή την παραχώρησή Του, είτε σ’ αυτή τη ζωή είτε στην αιωνιότητα. Όταν αποδεχόμαστε αυτή την ιδέα, καθετί καθίσταται ευκολότερο. Αν ο Θεός μας επέτρεπε να κάνουμε τα πάντα με τον τρόπο που εμείς επιθυμούμε και όποτε το επιθυμούμε, τότε αυτό θα οδηγούσε με βεβαιότητα στην καταστροφή. Ούτε να φανταστεί δεν μπορεί κανείς το χάος που θα προέκυπτε. Ο Θεός μας υπενθυμίζει με διάφορους τρόπους την παρουσία Του. Εμείς ωστόσο, τη λησμονούμε σύντομα, ειδικά όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά για μας. Λησμονούμε ότι είμαστε εδώ για μικρό μονάχα χρονικό διάστημα, και νομίζουμε ότι θα είμαστε για πάντα· όταν όμως μας βρίσκουν αναποδιές, κλαίμε, «Έλεος, Κύριε!», αναφωνούμε. Γι’ αυτό και πρέπει να προσπαθήσουμε σκληρά να αλλάξουμε τον χαρακτήρα μας προς το καλύτερο».
***
Ορίστε, ακούστε τί σημαίνει μετάνοια. Μετάνοια σημαίνει το να στραφούμε απόλυτα με όλη την καρδιά μας, με όλο το μυαλό μας και με τα συναισθήματα μας, με τις σκέψεις μας, και με όλη την ύπαρξη μας γενικά προς το καλό. Ας ενωθείτε λοιπόν με τον Γονέα σας, με τον Δημιουργό σας με μια αγάπη χωρίς τέλος.
Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να προσευχόμαστε αδιάκοπα, να παρακαλάμε συνεχώς την Παναγία Μάννα μας, να μεσολαβήσει για μας, πού είμαστε χωρίς δύναμη. Είναι αναγκαίο να αγαπάμε τον Κύριο τόσο δυνατά, όπως τον αγαπάει η Παναγία Μάννα και οι άγγελοι και οι άγιοι….
Σε αυτή την περίπτωση θα είμαστε και εμείς μακάριοι και ευλογημένοι, και εδώ στην γη και στον ουρανό. Επειδή ο Θεός είναι αγάπη, είναι ειρήνη, είναι και χαρά. Επειδή ο Θεός γεμίζει κάθε δημιούργημα, το όποιο τον ψάχνει με όλη την καρδιά του.
Η ζωή στον πλανήτη γη φανερώνεται με τις σκέψεις και γι’ αυτό το λόγο με όποιες σκέψεις απασχολούμε το μυαλό μας, τέτοια είναι και η ζωή μας. Αν οι σκέψεις μας είναι ήσυχες, γεμάτες αγάπη, γεμάτες καλοσύνη, σίγουρα έρχεται σε μας η γαλήνη, η ειρήνη, η ησυχία. Αν όμως οι σκέψεις μας είναι αρνητικές, τότε δεν έχουμε ησυχία.
Επειδή είμαστε μικρά όντα, πρέπει ασταμάτητα να ζητάμε, να ψάχνουμε βοήθεια από τον Δημιουργό μας να μας βοηθήσει, να μας δώσει δύναμη και ευλογία.
«… Λαχταράμε τον Θεό στην καρδιά μας, αλλά Του εναντιωνόμαστε με τους λογισμούς μας. Η εναντίωσή μας δεν μπορεί να βλάψει τον Θεό, διότι είναι Παντοδύναμος, αλλά σίγουρα μπορεί να βλάψει εμάς. Οι λογισμοί, οι διαθέσεις και οι επιθυμίες μας ανοίγουν δρόμο στη ζωή μας. Οι λογισμοί μας καθρεφτίζουν ολόκληρη τη ζωή μας.
***
«Το σημείο εκκίνησής μας είναι πάντοτε εσφαλμένο. Αντί να ξεκινούμε με τον εαυτό μας, εμείς θέλουμε πάντοτε να αλλάξουμε πρώτα τους άλλους και τελευταίους εμάς. Αν ο καθένας ξεκινούσε πρώτα με τον εαυτό του, θα είχαμε παντού τριγύρω ειρήνη! Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι κανείς δεν μπορεί να βλάψει τον άνθρωπο εκείνο που δεν βλάπτει τον εαυτό του – ούτε κι ο ίδιος ο διάβολος. Βλέπετε; Εμείς είμαστε οι αρχιτέκτονες, οι μοναδικοί αρχιτέκτονες, του μέλλοντός μας».
Με τους λογισμούς του ο άνθρωπος αναστατώνει ενίοτε την τάξη της Δημιουργίας. Έτσι καταστράφηκαν οι πρώτοι άνθρωποι -με έναν κατακλυσμό- εξαιτίας των κακών λογισμών και προθέσεών τους. Αυτό αληθεύει ακόμα και σήμερα – οι λογισμοί μας είναι κακοί και γι’ αυτό δεν αποκομίζουμε καλή καρποφορία. Πρέπει να αλλάξουμε. Καθένας μας πρέπει να αλλάξει, αλλά είναι κρίμα που δεν έχουμε παραδείγματα να μας καθοδηγήσουν, ούτε στις οικογένειές μας ούτε στην κοινωνία μας. Βλέπετε συνεπώς πως έχουν τα πράγματα. Όταν καλλιεργούμε κακές σκέψεις, γινόμαστε κακοί. Ίσως εμείς να νομίζουμε ότι είμαστε καλοί, αλλά το κακό είναι εντός μας. Δεν έχουμε τη δύναμη να του αντισταθούμε. Και γνωρίζουμε ως χριστιανοί ότι δεν πρέπει καν να σκεφτόμαστε το κακό, πόσο μάλλον να το διαπράττουμε.
«Πιστεύουμε συχνά ότι το κακό βρίσκεται «κάπου εκεί έξω». Αν όμως δεν υπήρχε ήδη το κακό που φωλιάζει μέσα μας, το κακό «εκεί έξω» δεν θα είχε τη δύναμη να μας αγγίξει. Το κακό είναι μέσα μας. Δεν είναι όμως αυτό το κακό που ευθύνεται. Εμείς ευθυνόμαστε που το αφήνουμε να διεισδύει στην καρδιά μας και που διαταράσσουμε την ειρήνη μας. Είναι σαν να μας απειλεί κάποιος ή να προσπαθεί να μας πείσει να κάνουμε κάτι κακό. Ας κάνει ο,τι θέλει – δικό του είναι το θέλημα. Ας κάνει αυτός τη δουλειά του κι εμείς τη δική μας, που είναι να διατηρήσουμε την εσώτερή μας ειρήνη».
Βρισκόμαστε σε μία αποκαλυπτική κατάσταση… Ο Θεός τα τελευταία εκατό χρόνια επέτρεψε να προχωρήσει η τεχνολογία. Περισσότερο από όλα τις τελευταίες δεκαετίες προοδεύει η τεχνολογία. Οι άλλες επιστήμες λίγο προοδεύουν. Μένουν περίπου στα ίδια. Η τεχνολογία προοδεύει, επειδή πρέπει να ολοκληρωθεί και να φτάσει ο καιρός….
Τώρα όλα μας είναι πιο ξεκάθαρα. Μας είναι απόλυτα ξεκάθαρο εκείνο, πού ο απόστολος Ιωάννης λέει για μάς’ «οι λοιποί των ανθρώπων, οι ουκ απεκτάνθησαν εν ταις πληγαίς ταύταις, ου μετενόησαν εκ των έργων των χειρών αυτών» (Άποκ. Ιωάννου 9, 20). Για πολλά χρόνια σκεφτόμουν τί σημαίνει αυτό; Τί ήθελε να πει με αυτό; Πώς δεν μετάνιωσαν οι άνθρωποι για τα έργα των χεριών τους; Και τώρα μας είναι απολύτως φανερό.
Τα έργα των χεριών μας δημιούργησαν πολλά και διάφορα, αλλά το χειρότερο από όλα είναι, πώς τα τελευταία εκατό χρόνια δηλητηρίασαν τα πάντα, δηλαδή τον αέρα, το νερό και την γη. Όλα!…
Και τώρα ορίστε, ας θυμηθούμε τα λόγια του αγίου Ιωάννη του Θεολόγου: «Και δεν μετάνιωσαν οι άνθρωποι για τα έργα των χεριών τους». Τί σημαίνει αυτό; Σημαίνει πώς τα έργα των ανθρώπινων χεριών χάλασαν την ζωή με τα διάφορα δηλητήρια, πού εξέπεμψαν στον αέρα πού αναπνέουμε και στο νερό πού πίνουμε.
***
Ερώτηση καθηγητή Ζ.Σ.:
Πάτερ, μήπως θεωρείτε πώς ήδη ζούμε σε καιρούς πού βρίσκονται κοντά στην Αποκάλυψη, όπως την περιέγραψε ο άγιος απόστολος ο Ιωάννης ο Θεολόγος;
Απάντηση πατρός Θαδδαίου:
Και εσείς από μόνοι σας βλέπετε ότι βρισκόμαστε σε μία αποκαλυπτική κατάσταση. Ένας επιστήμονας μας, μου έφερε πριν από λίγο καιρό το βιβλίο του πού είχε τον τίτλο «ο πολιτισμός και ο πλανήτης μας βρίσκεται σε κίνδυνο».
Αυτός ο επιστήμονας έλεγε ότι, εάν δεν αλλάξει κάτι σύντομα στην ανθρώπινη συνείδηση και συμπεριφορά απέναντι στη φύση, το πρώτο μεγάλο πρόβλημα πού θα έχουμε θα είναι το νερό πού πίνουμε. Αν δεν αλλάξει κάτι στους ανθρώπους, θα πρέπει σε λίγο να αγοράζουμε νερό σε μπουκάλια. Μέχρι πριν από λίγο καιρό μόνο οι Γάλλοι είχανε καλό νερό στην Ευρώπη. Αν δεν σταματήσει ο άνθρωπος να δηλητηριάζει τα ποτάμια και τις θάλασσες, όλο το νερό θα είναι σε λίγο δηλητηριασμένο. Όμως ερωτώ: θα υπάρχει δυνατότητα να καθαρίσουμε το νερό από τα τόσα δηλητήρια; Τα μικρόβια μπορούν να απομακρυνθούν με εμβόλια αλλά είναι σχεδόν αδύνατο να καθαρίσουμε το μολυσμένο νερό για να μπορούμε να το πιούμε!
Να, πώς περιγραφεί τους αποκαλυπτικούς καιρούς ο άγιος Νείλος ο Αγιορείτης: Ο άγιος Νείλος ο Αγιορείτης περιγράφει την γενική κατάσταση, πού θα επικρατήσει τους τελευταίους καιρούς. Αυτός ο άγιος είναι σαν να έζησε σήμερα στα χρόνια μας.
Περιγράφει πώς ο αντίχριστος θα γεννηθεί με εξωσωματική σύλληψη. Εξωσωματική σύλληψη όμως υπάρχει μόνο τα τελευταία χρόνια. Δεν υπήρχε όταν έζησε αυτός ο άγιος. Γιατί αυτός ο άγιος ο Νείλος ο Αγιορείτης έζησε τον 17ο αιώνα. Στη συνέχεια ο άγιος ο Νείλος λέει ότι η εικόνα του αντίχριστου θα έχει επιρροή στα ανθρώπινα συναισθήματα. Πολλοί άνθρωποι θα τον εμπιστευθούν… Σήμερα δεν βλέπουμε πώς υπάρχει η τηλεόραση με εικόνες πού μιλάνε; Σήμερα όλα είναι πιο ξεκάθαρα.
Η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε και μίλησε σε πολλούς ανθρώπους σε πρόσφατες εποχές. Είπε ότι μεσιτεύει στον Υιό της για μας, αλλά εμείς δεν μετανοούμε.
Μας συμβούλευσε σε πολλές περιπτώσεις να μετανοήσουμε, διότι ο καιρός περνάει κι έρχονται δύσκολες μέρες για τους χριστιανούς. Μας λέει ότι πρέπει να μετανοήσουμε, έτσι ώστε να μην έχουμε την ίδια τύχη με εκείνους που απομακρύνθηκαν από τον Θεό. Οι χριστιανοί είμαστε πράγματι πολύ τυχεροί που έχουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει για μας ενώπιον του θρόνου του Θεό.
Κάποτε που ήμουν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, είδα σε όραμα τον Σωτήρα να μου λέει ότι πρέπει να προσπέσω στην Υπεραγία Μητέρα Του, διότι εκείνη είναι η προστάτις των μοναχών… Κι έτσι, πρέπει πάντοτε να προσπίπτουμε στον Κύριο και την Υπεραγία Θεοτόκο. Πρέπει να προσευχόμαστε να μας αξιώσει να Τον αγαπήσουμε όπως Τον αγαπούν η Υπεραγία Θεοτόκος, οι άγγελοι και οι Άγιοι. Ο παντοδύναμος Κύριος μπορεί σίγουρα να μας βοηθήσει σ᾿ αυτό… Εύχομαι να προσεύχεστε όλοι σας στον Κύριο να σας αξιώσει να Τον αγαπήσετε κατ᾿ αυτό τον τρόπο. Έτσι θα νιώσετε ειρήνη, ηρεμία στην καρδιά σας, διότι θα έχετε δώσει την καρδιά σας σ᾿ Εκείνον που είναι άπειρος και που μπορεί να σας χαρίσει απεριόριστη αγάπη και ειρήνη.
Ένας άνθρωπος της ύλης δεν μπορεί να καταλάβει έναν πνευματικό άνθρωπο. Ό,τι λέει ένας πνευματικός άνθρωπος αποτελεί για τον άνθρωπο της ύλης μια φαντασία, διότι η ουράνια λογική είναι ολότελα διαφορετική από τη λογική του κόσμου τούτου… οι υοί του φωτός έχουν κληθεί να λάμψουν με τη ζωή τους όσο περισσότερο μπορούν, ώστε να σκορπίσουν το φως παντού. Διότι ο Κύριος είπε, «Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην, και τι θέλω ει ήδη ανήφθη!» (Λουκ. 12: 49). Αυτό το πυρ είναι η θεία αγάπη. Εμείς οι χριστιανοί έχουμε κληθεί να σκορπίσουμε στη γη την ατμόσφαιρα του ουρανού, την αιωνιότητα, την αγάπη, την ειρήνη, την αλήθεια και την ηρεμία.
Από τα βιβλία: Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα – «Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας», Εκδόσεις “Εν πλώ”, 2012 και Γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας, Πνευματικές Συζητήσεις, Εκδόσεις ” Ορθόδοξος Κυψέλη ”, 2014
***
Οι μουσουλμάνοι είναι το μαστίγιο των Χριστιανών.
Ο Κύριος ήδη από τον έκτο κιόλας αιώνα ήθελε να περιορίσει την διάρκεια ζωής σ’ αυτόν τον κόσμο αλλά λόγω της προσευχής της Παναγίας και τριών άλλων ψυχών, παρέτεινε την διάρκεια της ζωής των ανθρώπων σέ αυτόν τον κόσμο. Δεν μας άφησε όμως χωρίς τιμωρία.
Επέτρεψε να εμφανιστεί ο Μωχάμετ. Οι μουσουλμάνοι είναι το μαστίγιο των Χριστιανών. Ο Κύριος επέτρεψε ο παράνομος γιός, οι Άραβες, να κυνηγούν τον νόμιμο γιό, το νέο Ισραήλ. Ο Κύριος θα μπορούσε αμέσως να το σταματήσει αυτό. Ο Κύριος γεννήθηκε στην Παλαιστίνη όπως και η Παναγία Μητέρα και οι Απόστολοι.
Η Μικρά Ασία είναι γεμάτη από Αγίους. Εκεί βρίσκεται ο Άγιος Γρηγόριος, ο Θεολόγος. Άραγε δεν έχουν παρακαλέσει όλοι οι Άγιοι τον Κύριο να ξαναγίνει η Μικρά Ασία Χριστιανική; Η πρόνοια όμως του Θεού επιτρέπει να επικρατεί αυτή η κατάσταση εκεί.
Σήμερα είμαστε περισσότερο Χριστιανοί στα χαρτιά. Έχουμε το χαρτί ότι βαπτιστήκαμε, στην πραγματικότητα όμως δεν είμαστε Χριστιανοί. Δεν είμαστε Χριστιανοί με τα έργα μας. Πολύ συχνά είμαστε χειρότεροι και από τούς άθεους και από τους πολυθεϊστές. Γι’ αυτό τον λόγο ακόμη τρώμε ξύλο.
Από το βιβλίο: Γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας- Πνευματικές Συζητήσεις , σ. 146-147,εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη
Το 1992-1993 έλεγε ο πατήρ Θαδδαίος: «Ο Κύριος επιτρέπει σε έναν λαό να έρθουν δυσκολίες για να γίνει αυτός ο λαός καλύτερος».
Εμείς οι Σέρβοι αλλά και κάθε λαός πού έχει προβλήματα πρέπει να έχουμε μεταξύ μας ενότητα. Κάθε λαός πού έχει δυσκολίες πρέπει να ενώνει τις θετικές σκέψεις του. Να παραμένει ενωμένος, γιατί τίποτε στη συνέχεια δεν μπορεί να τον χτυπήσει. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς είμαστε χωρισμένοι σέ περισσότερα από εκατό κόμματα. Δεν έχουμε μεταξύ μας ενότητα. Αν θα έχουμε αρμονία σκέψεων, όλοι οι εχθροί μας θα μας αφήσουν ήσυχους. Θα είμαστε σαν εκείνα τα παιδιά, τους τρεις Παίδας, πού τα έριξαν στον φούρνο και βγήκαν χωρίς να καούν καθόλου!
Στο κράτος της πρώην Γιουγκοσλαβίας έζησαν πολλοί λαοί, κανείς όμως δεν προσέβαλε τόσο τον Κύριο όσο ο Σερβικός λαός. Και όμως, επειδή είμαστε απόγονοι βασιλιάδων πού άγιασαν πρέπει να μετανιώσουμε για όλα αυτά.
***
Το κακό προσπαθεί να κυριαρχήσει τους ανθρώπους με κάθε τρόπο.
Ο πατέρας είπε ότι έρχονται φοβερά χρόνια, χωρίς να υπολογίζει τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά πρόσθεσε ότι ο χρόνος μας είναι πιο φοβερός σε σχέση με το παρελθόν. Πολλές πιέσεις γίνονται αισθητές σε όλο τον κόσμο.
Εμείς οι Ορθόδοξοι απειλούμαστε ιδιαίτερα, αφού το κακό απευθύνεται κυρίως σε εμάς.
Στη Δύση, η επιβολή σφραγίδας στους ανθρώπους έχει ήδη αρχίσει.
Οι τέκτονες είναι παρόντες παντού. Έχουν δικό τους λαό στην κυβέρνηση όλων των κρατών, σε άλλα σημαντικά μέρη, ακόμα και στην εκκλησία. Οι τέκτονες προετοιμάζονται να υποτάξουν ολόκληρο τον κόσμο με τη δύναμη των Ηνωμένων Εθνών, υπό την ηγεσία ενός ατόμου, τον αντίχριστο, τον οποίο θέλει να πάρει τη θέση του προέδρου των Ηνωμένων Εθνών.
Οι ορθόδοξοι ερημίτες εμποδίζουν τον διάβολο να καταλάβει το πνευματικό πεδίο ολόκληρου του κόσμου, όχι επειδή αντιστέκονται, όσο γιατί συνεχώς προσεύχονται στον Κύριο για να μας προστατεύσει από το κακό. Ειδικά κατά το 1993, ο αντίκτυπος αυτός έγινε ακόμη πιο σαφής.
Ο πατέρας μου είπε ότι ο διάβολος έχει ήδη απελευθερωθεί. Ως αποτέλεσμα, η οικονομία όλων των κρατών θα καταστραφεί, καθώς τα χρήματα για την οικονομία είναι τα ίδια με το αίμα για ένα άτομο.
Όλα αυτά θα οδηγήσουν σε ένα πρωτοφανές χάος. Από αυτό το χάος ο αντίχριστος θα βγει για να «σώσει» τον κόσμο. “Όταν ακούτε ότι η οικονομική κρίση έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, τότε πρέπει να ξέρετε ότι η έλευσή του είναι κοντά”.
Από το βιβλίο: Γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας- Πνευματικές Συζητήσεις, εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη
Η Χώρα αντιμετωπίζει λογοκρισία στα κοινωνικά δίκτυα. Αν θέλετε να βλέπετε τις δημοσιεύσεις ο μόνος ασφαλής τρόπος είναι η εγγραφή στο site. Είναι δωρεάν.
Facebook Comments