Αυτό και άλλα ερωτήματα όπως: «Κάθε πότε μπορώ να κοινωνώ;» , «Πόσο συχνά πρέπει να εξομολογούμαι, για να κοινωνώ τακτικά», «Αν εξομολογηθώ και συμβεί κάτι πριν κοινωνήσω, μπορώ να κοινωνήσω ή πρέπει να πάω ξανά στον Πνευματικό μου;» …, βασανίζουν και σκανδαλίζουν πολλούς Χριστιανούς και δεν τους αφήνουν να κάνουν μια ομαλή πνευματική ζωή και να κοινωνούν με Ειρήνη στην καρδιά τους.
Ο π. Ανδρέας Κονάνος λέει σε ένα άρθρο του:
Να κοινωνήσω;
– Αυτά τα λέγαμε όταν ήσουν παιδί, όταν ήσουν νέος. Τώρα, θα το νιώθεις μέσα σου, και θα αποφασίζεις μόνος σου τη σχέση σου με το Χριστό. Δεν μπορεί μέχρι να γεράσεις να ρωτάς εμένα για το πότε θα κοινωνήσεις.
– Δηλαδή, χωρίς εξομολόγηση; – Μα σε ξέρω, και σου διαβάζω την ευχή τόσες φορές, δεν είναι ότι κοινωνάς ανεξομολόγητος. Με τη λογική αυτή, θα πρέπει να με βλέπεις λίγη ώρα πριν από κάθε θεία Μετάληψη.
Διότι, πάντα κάνεις κάποια αμαρτία, κάποιο λάθος. Τι θα γίνει, το φαντάζεσαι; Αν οι εκατοντάδες άνθρωποι που ξέρουμε, μας ρωτούσαν πριν από κάθε θεία Λειτουργία, δεν θα κάναμε άλλη δουλειά. – Περίεργα μου ακούγονται αυτά. – Μα είναι. Η κλήση του Χριστού στην ελευθερία Του, μας τρομάζει. Γι’ αυτό και θες να μπεις πάλι στο αγαπημένο σου ζεστό καλούπι, για να χουχουλιάσεις και να ηρεμίσεις. Το έχεις ανάγκη ακόμα, φαίνεται. Δεν σε κατηγορώ. Μα δεν μπορώ να το υπηρετώ κι εγώ μια ζωή για χάρη σου. Λυπάμαι.
Αν το κουκούλι – καλούπι της πεταλούδας, δεν την κάνει ν’ ανοίξει μια μέρα τα φτερά της και να πετάξει, τότε θα ψοφήσει μέσα στην γνωστή ασφάλειά της. Μα δεν είναι πλασμένη γι’ αυτό. Πρέπει μια μέρα να γνωρίσει και τον «άγνωστό» της Ουρανό!!» (ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ)
Με λίγα λόγια, αφού ενηλικιωθήκαμε, με τη βοήθεια του Πνευματικού μας πρέπει να πάρουμε σιγά-σιγά επάνω μας την ευθύνη της πνευματικής μας ζωής.
Ο Απόστολος Παύλος στην Α” προς Κορινθίους Επιστολή του λέει:
«26 οσάκις γάρ αν εσθίητε τον άρτον τούτον και το ποτήριον τούτο πίνητε, τον θάνατον τού Κυρίου καταγγέλλετε, άχρις ού αν έλθη. 27 ώστε ός αν εσθίη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον τού Κυρίου αναξίως, ένοχος έσται τού σώματος και τού αίματος τού Κυρίου. 28 δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ τού άρτου εσθιέτω και εκ τού ποτηρίου πινέτω· 29 ο γάρ εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει, μη διακρίνων το σώμα τού Κυρίου. 30 διά τούτο εν υμίν πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και κοιμώνται ικανοί. 31 ει γάρ εαυτούς διεκρίνομεν, ουκ αν εκρινόμεθα· 32 κρινόμενοι δε υπό τού Κυρίου παιδευόμεθα, ίνα μη σύν τώ κόσμω κατακριθώμεν.» (Κορινθ. Α” ια” 26-31)
Ο Απόστολος Παύλος ζητά από τους Κορινθίους, επομένως και από μας, να ασκηθούμε με τη βοήθεια του Πνευματικού μας στο να μπορούμε να ξεχωρίσουμε, ποιες αμαρτίες που έχουν γίνει μετά την τελευταία μας εξομολόγηση μας εμποδίζουν να κοινωνήσουμε, σύμφωνα με την ευλογία που έχουμε πάρει από τον Πνευματικό μας, και ποιες όχι.
Επομένως ρωτάμε τον Πνευματικό μας μετά την εξομολόγηση:
1) Αν έχουμε ευλογία να κοινωνήσουμε
2) Κάθε πότε μπορούμε να κοινωνούμε
3) Τι προετοιμασία πρέπει να κάνουμε πριν τη Θεία Κοινωνία (πχ. νηστεία, κανόνα, αποχή κλπ)
4) Ποιες αμαρτίες θα μπορούσαν να μας εμποδίσουν να κοινωνήσουμε
Έτσι κοινωνούμε, εφόσον έχουμε ευλογία από τον Πνευματικό μας, αφού προετοιμαστούμε σύμφωνα με τις οδηγίες του, όσο συχνά και όσες φορές μας επιτρέψει και εφόσον στο μεταξύ δεν πέσουμε σε κάποια από τις αμαρτίες, που μας έχει πει και καταλαβαίνουμε κι από μόνοι μας ότι μας εμποδίζουν να ενωθούμε με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας. Αν έχουμε απορία σχετικά με το αν πρέπει να κοινωνήσουμε ή όχι και υπάρχει η δυνατότητα, μπορούμε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά με τον Πνευματικό μας και να λύσουμε την απορία μας.
Με τον καιρό ενηλικιωνόμαστε. Δηλαδή, καταλαβαίνουμε όλο και περισσότερο πότε μπορούμε να κοινωνήσουμε και πότε όχι. Αυτό δε σημαίνει ότι μπορούμε να κοινωνούμε χωρίς ευλογία από τον Πνευματικό μας, αλλά ότι καταλαβαίνουμε πότε αυτή συνεχίζει να ισχύει και πότε πρέπει να προστρέξουμε και πάλι στο πετραχείλι του.
Με τη Θεία Κοινωνία συγχωρούνται οι «συγγνωστές» αμαρτίες που έχουν γίνει από την τελευταία μας εξομολόγηση ή από την τελευταία μας Κοινωνία. Το ποιες είναι αυτές και πως θα τις ξεχωρίζουμε από τις άλλες, που μας εμποδίζουν να κοινωνήσουμε, το μαθαίνουμε με τον καιρό με την τακτική επαφή μας με τον Πνευματικό μας και την συχνή συμμετοχή μας στη Θεία Κοινωνία.
Η διάκριση είναι αρετή, που μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να μας χαρίσει. Μέχρι τότε, καταφεύγουμε στον Πνευματικό μας, όσο συχνά χρειάζεται, για να αποφύγουμε να κοινωνήσουμε «αναξίως».
Πηγή : http://www.orthodoxos.com.gr/phpBB3/viewtopic.php?t=3500
Facebook Comments